Dla kogo pies?
Pies jest bardziej jang, dlatego może być towarzyszem osoby jin lub osoby o aktywności zawodowej jin. Osobowość bardziej jin cechuje ludzi z natury spokojnych, powolnych, uporządkowanych, zorganizowanych i statycznych. Ludzie bardziej jin nie zajmują się wieloma sprawami na raz. Koncentrują się na jakiejś sprawie i doprowadzają ją do końca (bądź nie) a za kolejną sprawę zabierają się kiedy uznają, że już nadszedł czas. Z tego powodu są jakby poukładani i łatwiej jest im nie zapominać o niczym, czym się zajmują. Generalnie nie lubią mieć za dużo na głowie.
Zobacz także: Zasada równowagi yin i yang
Pies, jako zwierzę wymagające opieki, wyprowadzania na spacer, regularnej pielęgnacji wprowadza w życie takiej osoby aktywność jang. Mówimy, że pies wyprowadza swojego opiekuna na spacer. Pies zachęca nas do zabawy, szczeka, jest czujny i potrafi dynamicznie zareagować na różne sytuacje życiowe. Oczywiście, kiedy weźmiemy pod uwagę różnorodność psich ras, to poziom aktywności a tym samym psiego jang może być bardzo różny, co nie zmienia faktu, że nasz towarzysz zawsze jest obok nas, ciągle czujemy jego obecność oraz ciągle nas angażuje w swoje życie. Z psem nie ma chwili spokoju. Człowiek z dominującym jin znakomicie sprawdza się w roli opiekuna dla psa a ten z kolei potrafi urozmaicić wydawałoby się monotonne życie człowieka jin.
Ludzie z dominującym w swojej osobowości jin często mało mówią, wolą ciszę i nie maja potrzeby nawiązywania znajomości. Posiadanie psa sprawia, że nawiązywanie znajomości staje się prostsze.
Na spacerze pies spotyka psa i zawsze chce podejść i przywitać się albo pokazać, kto tu rządzi. Właściciel psa czy tego chce czy nie też podchodzi i…. Proszę bardzo nieśmiały człowiek jin spotyka drugiego nieśmiałego człowieka jin i psia znajomość gotowa. Pewnie w innych okolicznościach takie spotkanie nie byłoby możliwe. Oczywiście ludzie jang też posiadają psy i też na spacerach zawierają psie znajomości. Chociaż psi spacer jang wygląda inaczej. Zapewne najczęściej bez smyczy, gdzieś na łące, w parku lub lesie. W takich okolicznościach spotkanie dwóch osobowości jang z ich psami jang może zakończyć się albo wielka psią miłością albo wielką psia walką o dominację. W obu przypadkach jest bardzo jang.
Dla kogo kot?
Natomiast kot jest bardziej jin, dlatego pasuje do osób o aktywności jang. Człowiek z dominującym jang dużo pracuje, często jest zestresowany, potrafi robić kilka rzeczy na raz. Jest bardzo towarzyski, ma szerokie grono znajomych, którzy pojawiają się nie wiadomo skąd.
W nawale obowiązków i spotkań może zapomnieć o swoim pupilu i wrócić do domu, kiedy kot już śpi. Koty przesypiają ponad połowę doby i nie robią problemu z braku spaceru. Potrafią same zająć się sobą i na pewno nieobecność człowieka nie jest dla nich problemem.
Zawsze znajdzie się jakaś serwetka, (oby nie firanka), rybka w akwarium czy tez papierek na podłodze, które umilą kotu czas.
Zobacz także: Teoria yin i yang
Kiedy człowiek jang poczuje się zmęczony swoim aktywnym życiem kot zaspokoi jego potrzebę odpoczynku w ciszy i spokoju a także da mu chwilę wytchnienia w atmosferze jin. Czyli cicho pomruczy do ucha, pozwoli pogłaskać swoje mięciutkie futro, powącha nasze oczy i wilgotnym noskiem dotknie policzka jakby całował. Otrze się z miłością o nasze nogi, kiedy wrócimy wieczorem zmęczeni z pracy i nie oczekuje, że jeszcze wyjdziemy z nim na spacer. Dotykanie futra kota i jego rytmiczne mruczenie to wspaniałe antidotum na stres. Kot dużo śpi, odzywa się swoim aksamitnym miaaaał… tylko, kiedy czegoś chce albo o coś pyta. Wystarczy mu miska z karmą, miska z wodą, parapet i kuweta. Potrafi zostać sam w domu nawet na kilka dni i nie będzie się nudził. Cierpliwie poczeka polując na muchy i pająki. Oczywiście nawet sprawiająca wrażenie niezorganizowanej, osoba z dominującym jang zapewni kotu podczas swojej nieobecności dyskretną opiekę sąsiedzką.
Dlaczego osoba jin nie powinna mieć kota, a osoba jang psa?
A jaki może być scenariusz w przypadku osoby jin posiadającej kota jin. Wielka kocio-ludzka miłość i zagłaskanie kota na śmierć. Kot pewnie stanie się leniwy i gruby a jego właściciel będzie przygarniał ciągle nowe koty i w konsekwencji jeszcze bardziej odsunie się od ludzi a jeśli w ogóle będzie chciał z kimś rozmawiać to tylko o kotach.
Nie wnikam tu w różne rasy kotów czy psów ich cechy osobnicze czy błędy wychowawcze. Jak zawsze w życiu mogą istnieć wyjątki, które ponoć potwierdzają regułę. Ważne jest, aby zanim podejmiemy decyzje o posiadaniu zwierzaka, albo zanim obdarzymy kogoś zwierzakiem sprawdzić czy dana osoba nadaje się na opiekuna zwierzęcia. W drugiej kolejności podejmujemy decyzję czy to powinien być pies – jang czy raczej kot - jin. A może zupełnie inny zwierzak.
Bożena Radzikowska
www.feng-shui.net.pl
