Imponujące monolity. W kolorze pomarańczy, wiśni, wanilii. Intensywne niebieskie niebo. Płonące góry. Na dole zieleń drzew, między którymi wije się Virgin River (Dziewicza Rzeka). To wszystko mniej więcej 250 km od Las Vegas, w południowo-zachodniej części stanu Utah, gdzie na Wyżynie Kolorado utworzono Park Narodowy Zion. Na powierzchni prawie 600 kilometrów kwadratowych znajduje się wiele fantastycznych formacji skalnych, zawieszone w przestrzeni płaskowyże, strzelające w niebo kilkusetmetrowe klify z piaskowca, wiszące ogrody, liczne wodospady i kaniony, z czego największym i najczęściej odwiedzanym jest Zion Canyon, którego dnem biegnie malownicza droga Zion Canyon Scenic Drive. Jest on również największą atrakcją turystyczną parku.
Mormoni zachwyceni tym miejscem nazwali je Zion (czyli rajski Syjon), kiedy odkryli je w drugiej połowie XIX wieku. Swoim zachwytom i porównaniu tego miejsca do rajskich ogrodów dali wyraz także w nazwie największych skalnych kolosów górujących nad zieloną doliną: Angels Landing (Podest Aniołów), The Three Patriarchs (Trzech Patriarchów – Abraham, Izaak, Jakub), Great White Throne (Wielki Biały Tron), Temple of Sinawava (Świątynia Sinawavy) oraz różnych fantastycznych miejsc: Virgin Rivers Narrows (Wąwóz Rzeki Dziewiczej, Emerald Pools (Szmaragdowe Stawy), The Subway (Metro).
Skały kaniony Zion są zbudowane głównie z czerwonego piaskowca formacji Nawaho. To archaiczne wydmy, nawiewane jedna na drugą miliony lat temu, w epoce jurajskiej. Całe skalne otoczenie jest więc skamieniałą pustynią, co wyraźnie widać na niektórych przekrojach, a szczególnie na górze Checkerboard Mesa (Szachownica) przy wschodnim wjeździe do parku. Osadowe skały pochodzenia pustynnego można łatwo poznać po charakterystycznej ukośnej laminacji; warstewki skalne ułożone są ukośnie, czyli dokładnie tak jak na przeciętej w poprzek wydmie. Te niezwykłe formacje to efekt działalności Virgin River (Rzeki Dziewiczej), która mozolnie, ale konsekwentnie, w ciągu ostatnich 13 milionów lat wyrzeźbiła w piaskowcu gigantyczną szczelinę (kanion) o pionowych klifach wysokości od 800 do 1000 metrów! Tworzenie kanionu trwa do dzisiaj.
Zion uzyskał status parku narodowego 1919 roku i oferuje wiele dłuższych i krótszych pieszych szlaków turystycznych, a także ekstremalne drogi wspinaczkowe. Pośród skał żyją grzechotniki, skorpiony, tarantule i czarne wdowy, a nad kanionem szybują orły i sokoły.
Najlepiej przyjechać tutaj wiosną, kiedy kwitną przepiękne kolorowe kwiaty lub wczesną jesienią, gdy płoną korony drzew. W tym czasie można również spokojnie zwiedzać park wybranymi szlakami. Latem bowiem mogą dokuczać słońce i zbyt wysokie temperatury (nawet ok. 40 st. C) oraz liczni turyści. Zion pięknie wygląda zimą, gdy biały puch pokrywający wyższe partie kontrastuje z czerwienią skał, zielenią iglastych drzew i błękitnym niebem.
Tutaj przeczytasz więcej o ciekawych miejscach, które warto zobaczyć.
Tutaj zobaczysz atrakcje turystyczne w Pradze, których nie można pominąć.
Angels Landing
Angels Landing – Podest Aniołów lub Lądowisko dla Aniołów
To jedna z najbardziej efektownych formacji skalnych w Zion, która wznosi się na wysokość 450 metrów nad doliną. Nazwa góry pochodzi ponoć z 1916 r., kiedy to Pastor Frederick Fisher, zobaczywszy ją po raz pierwszy, miał wykrzyknąć: "Tylko anioł mógłby na niej wylądować".
Na szczyt prowadzi popularny szlak Angels Landing Trail utworzony w 1926 r. Trasa startuje z przystanku autobusowego Grotto Trailhead i początkowo wiedzie płaskim terenem, a następnie ciągiem wybetonowanych lub wykutych w skale krótkich i stromych zakosów nazywanych Walters Wiggles (co mnie się niepodoba, ale na pewno ułatwia wejście i chroni szlak przed zniszczeniem, ponieważ piaskowiec po deszczu jest delikatny i bardzo łatwo go uszkodzić, gdy jest mokry). Prowadzi na przełęcz Scout Lookout, skąd rozpościera się imponujący widok na otaczające skały i kanion poniżej. Dalej szlak wiedzie granią, w wielu miejscach ubezpieczoną łańcuchami (podobnie jak na Orlej Perci w Tatrach), bowiem po jednej i drugiej stronie są kilkusetmetrowe przepaście.
Ze szczytu Angels Landing (1765 m n.p.m) rozciąga się jeden z ciekawszych widoków na kanion Zion. Na Angels Landing prowadzi też kilka dróg wspinaczkowych.
Narrows
Narrows – Canyon Virgin River (Wąwóz Rzeki Dziewiczej)
Skalne monolity, wiszące ogrody, wodospady, olbrzymie głazy, piaszczyste wysepki, fantastyczne formacje w czerwonym piaskowcu to dzieło Virgin River (rzeka Dziewicza), która w ciagu minionych 13 milionów lat rzeźbiła czerwony piaskowiec stanu Utah. Kanion ma ponad 25 kilometrów długości, klif z piaskowca osiąga miejscami 600 metrów ponad poziom wody, a potężne skalne ściany schodzą się na szerokość 6–8 metrów. Jego nazwa pochodzi od angielskiego słowa narrow, które oznacza wąski.
Wąwóz jest tak głęboki i wąski, że z trudem sięgają tu promienie słoneczne – podobnie jak w labiryncie drapaczy chmur na Manhattanie. Większość trasy pokonujemy, brodząc kamienistym dnem rzeki zanurzeni po kolana (czasami płycej albo jeszcze głębiej) w wodzie. Cały szlak można pokonać w ciągu dnia (potrzebne zezwolenie z parku) lub częściowo (bez zezwolenia).
Great White Throne
Great White Throne – Wielki Biały Tron
Monolit z białego piaskowca. Jest często używany jako symbol Parku Narodowego Zion. Można go zobaczyć z większości miejsc wzdłuż malowniczej trasy biegnącej przez kanion. Znajdują się tam wyłącznie drogi wspinaczkowe.
Na Great White Throne gniazdują sokoły wędrowne.
Subway
Subway – kanion z przeprawami wpław
Wyrzeźbione przez wodę kaniony prowadzą nieraz do fantastycznych miejsc. Jednym z nich są podziemne baseny Subway, do którego można dojść wzdłuż Left Fork of North Creek. Piaskowe rzeźby mieniące się w krystalicznie czystej wodzie to wyzwanie dla każdego miłośnika fotografii i fantastycznych dzieł natury. Wędrówka nie należy do najłatwiejszych (poszukiwanie trasy, przeprawy, brodzenie w głębokiej wodzie, zjazdy na linie, wspinanie), ale jest warta wysiłku. Aby wejść szlak, trzeba mieć zezwolenie z parku (limit do 50 osób dziennie), można je rezerwować z trzymiesięcznym wyprzedzeniem. Subway można pokonać (od dołu do góry i od góry do dołu) z przewodnikiem w zorganizowanej grupie. Podobnie jak w Narrows trzeba uważać na gwałtowne powodzie.
Temple of Sinawava
Temple of Sinawava – Świątynia Sinawavy
Bardzo łatwy brukowany szlak, wzdłuż Virgin River, który prowadzi do Narrows. Zazwyczaj pełen ludzi. Rano lub wieczorem można zaobserwować liczne wiewiórki, jelenie, sarny.
Observation's Point
Observation's Point – Punkt Obserwacyjny
Szlak jest dłuższy i bardziej wymagający, ale mniej eksponowany niż Angels Landing. Na jego korzyść przemawiają mniejszy tłok, przejście przez fantastyczny Echo Canyon i zdecydowanie ciekawszy widok. Na szczycie Angel's Landing ma się wrażenie, że jesteśmy wśród gigantycznych skał i klifów, a na Observation's Point ponad nimi.
Emerald Pools
Emerald Pools – Szmaragdowe stawy
To jedno z najpopularniejszych i łatwo dostępnych miejsc w parku Zion. Co prawda, stawy znajdujące się na różnych poziomach kanionu, nie zawsze mają kolor szmaragdu, za to wokół nich można podziwiać bogatą, niczym nie zniszczoną, roślinność parku. Dla miłośników wodospadów i wodospadzików. Tłoczno.
Kolob Arch
Kolob Arch
To jeden z największych wolnostojących, naturalnych łuków skalnych na świecie. Najnowsze pomiary wykonane w 2004 i 2006 roku przez The Natural Arch and Bridge Society wykazały, że rozpiętość jego wynosi 87 metrów, a tym samym jest o metr krótszy niż Landscape Arch w północnej części Parku Narodowego Arches znanej jako Devils Garden. Kolob Arch znajduje się w stosunkowo trudno dostępnej części Parku Narodowego Zion, znanej jako Kolob Canyon. Zobaczenie go w naturze wymaga co najmniej 22 km marszu tam i z powrotem. Najłatwiej udać się tam szlakiem La Verkin Creek Trail z przełęczy Lee Pass na północnym zachodzie w pobliżu źródła Beatty Spring. Stamtąd krótki szlak Kolob Arch Trail prowadzi do punktu widokowego, skąd widać ten fantastyczny most z piaskowca.
Checkerboard Mesa
Checkerboard Mesa – Szachownica
Jest jedną z najbardziej znanych gór w Parku Narodowym Zion. Najbardziej efektownie wygląda po północnej stronie płaskowyżu. Naturalny geologiczny fenomen.
Majestatyczna, pocięta pionowymi i poziomymi liniami, góra pojawia się jako potężne wzgórze nad Syjon-Mt. Carmel Highway i przypomina gigantyczną szachownicę. Głębokie poziome szczeliny są rzeźbione przez wiatr wiejący z północy na południe, podczas gdy pionowe pęknięcia to efekt erozji skał osadowych, wietrzenia, cyklu zamrażania i rozmrażania.
Zmiany wciąż trwają w Zion, tak naprawdę masywne monolity w końcu się rozpadną i znów staną się wielkimi wydmami piasku.
Można wejść na szczyt, ale trasa jest nieciekawa i uciążliwa, wiedzie m.in. przez zarośla.