Koty tej rasy są dość duże, o mocnej budowie i rozwiniętej muskulaturze. Waga dorosłego osobnika może sięgać 7 kilogramów. Kot perski biały posiada okrągłą głowę i masywnej budowie z wypukłym czołem i pełnymi policzkami. Ciekawostką są oczy – okrągłe, szeroko rozstawione, w kolorze niebieskim, pomarańczowym lub dwubarwnym (jedno pomarańczowe, drugie zaś niebieskie). Tułów masywny, krępy, klatka piersiowa głęboka, barki silne, grzbiet dobrze umięśniony, szeroki. Ogon kota perskiego jest niezbyt długi i obficie owłosiony.
Szata kota perskiego to jego wizytówka. W przypadku persa białego, szata jest długa, gęsta, rzadko wełnista, lekko odstająca od ciała z dobrze rozwiniętym podszerstkiem. W przypadku tej rasy maść jest w 100 procentach biała. Trzeba od razu zaznaczyć, że pielęgnacja takiej szaty jest dość pracochłonna. Długą sierść trzeba codziennie wyczesywać, a przynajmniej raz w miesiącu należy kota wykąpać w specjalnym szamponie. W między czasie warto używać specjalnych pudrów, które likwidują zażółcenia na sierści. Codziennie powinno się też dbać o oczy i przemywać je specjalnym płynem. Sprawdzamy tez uszy i przycinamy pazury.
Zobacz również: Czym charakteryzują się koty perskie?
W zamian za tak ogromną dawkę pielęgnacji kot odwdzięczy się nam spokojem i zrównoważeniem. Nie biega po mieszkaniu, bo to „nie w jego stylu”. Zamiast tego spokojnie i dostojnie spaceruje. Nie jest specjalnie skoczny i nie przepada za wspinaczką, warto jednak sprawić mu koci słupek, na którym będzie mógł ostrzyć pazury. Koty tej rasy nie wykazują potrzeby wychodzenia na spacery, więc są idealnym wyborem dla prawdziwych domatorów. Pers najchętniej cały dzień odpoczywałby na kanapie. Choć przywiązuje się do właściciela, to nie jest natrętny.
Zobacz także: Czym charakteryzuje się kot rosyjski niebieski?
