Zjawisko dwujęzyczności u dzieci i strategie jej nauki

Nastolatki
W Polsce rodzice w ostatnich latach, już bez większego problemu, mogą zdecydować się na posłanie swojego dziecka do przedszkola czy szkoły dwujęzycznej. Dwujęzyczność u dzieci jest z pewnością bardzo pożądaną umiejętnością, zwłaszcza teraz, gdy Polska jest członkiem UE.
/ 24.03.2010 09:19
Nastolatki

Dwujęzyczność, inaczej bilingualizm, to umiejętność posługiwania się dwoma językami jako ojczystymi. To nie tylko znajomość fonemów i rozumienie języków, ale osadzenie w kulturze, myślenie w dwóch językach. Proces nabywania umiejętności językowych odbywa się tu naturalnie i symultanicznie od wczesnego dzieciństwa, bez analizowania struktur gramatycznych czy składniowych.

Dwujęzyczność zrównoważona istnieje wtedy, gdy stopień kompetencji językowych w obu językach jest taki sam. Natomiast dwujęzyczność pełna jest wówczas, gdy dziecko potrafi posługiwać się dwoma językami w mowie i w piśmie.

Wyróżnia się tu cztery strategie uczenia się języków:

  • strategia osoby, gdy np. matka posługuje się w obecności dziecka jednym językiem, ojciec zaś drugim; dziecko utożsamia w tym przypadku język z osobą, dlatego, przyjmując tę metodę, należy być konsekwentnym, nie wolno mieszać języków; jest to bilingualizm równoczesny (drugi język wprowadzony zostaje przed 3 rokiem życia dziecka);
  • strategia miejsca, gdy np. w szkole dziecko posługuje się jednym językiem, natomiast w domu drugim; jest to najczęściej dwujęzyczność sukcesywna (drugi język wprowadza się po 3 roku życia dziecka);
  • strategia czasu, gdy w określonych dniach lub porach dnia, wszyscy w otoczeniu dziecka mówią w drugim języku;
  • strategia przemienna, okres posługiwania się danym językiem jest dłuższy, np. przez rok wszyscy w otoczeniu dziecka mówią w jednym języku, a następnie w drugim.

Zobacz też: Przyśpieszona nauka

Częstym zjawiskiem u dzieci, które dopiero zaczynają mówić, jest początkowe mieszanie języków, tworzenie neologizmów, łączenie słów.

Zjawisko to jest nieszkodliwe i zazwyczaj mija samoistnie w wieku ok. 3 lat.

Zobacz także: Zasady dobrej organizacji pracy ucznia

U dzieci dwujęzycznych częściej niż u jednojęzycznych obserwuje się cechy takie jak: otwartość, tolerancja, kreatywność, większa zdolność abstrakcyjnego myślenia oraz łatwość przyswajania innych języków obcych.

Źródło: Logopeda.pl

Redakcja poleca

REKLAMA