Papryczka ognia warta
Sambal to sos na bazie papryczki chili, którego obecność w indonezyjskich domach jest absolutnie obowiązkowa. Żaden porządny Indonezyjczyk nie wyobraża sobie posiłku bez stojącej w pobliżu miseczki z płomiennym sosem. Na szczęście nie jest skazany zawsze na ten sam smak i tę samą intensywność, ponieważ istnieje kilkanaście odmian tego sosu. Pikantność sambali wydaje się ogromna, gdy próbujemy ich bez towarzystwa, jednak obecność na przykład ryżu zdecydowanie osłabia ognistą moc sosu i sprawia, że można się delektować jego smakiem. Wbrew naszym europejskim wyobrażeniom dotyczącym sosów sambal jest naprawdę gęsty, nawet gęściejszy niż salsa. Jest swego rodzaju pastą, bardzo gęstym przecierem. Podstawowy i najczęściej używany jest sambal oelek, w którego składzie poza chili jest też między innymi sok z limonki.
Zobacz także: Sos chili
Sambal niejedno ma imię
Do najczęściej stosowanych sambali należy sambal trassi, którego podstawę stanowi ostra pasta krewetkowa. Sama w sobie charakteryzuje się niezbyt zachęcającym zapachem, w sambalu wraz z chili, odrobiną cukru i soku z limonki zyskuje ciekawy smak. W sambal asam pojawia się owoc tamaryndowca, w sambal tomat – pomidory. Sambal kacang kryje w sobie jeden z indonezyjskich przysmaków – orzeszki ziemne, przez co sos nabiera bardzo indonezyjskiego charakteru. Sambal bajak swój charakterystyczny smak zawdzięcza gałce muszkatołowej i trawce cytrynowej. W innych odmianach sosu odnaleźć można między innymi czosnek, szalotki, anchois, mango a nawet jajko. Z kolei sambal padas padas jest tak ostry, że mogą po niego sięgnąć tylko najwytrwalsi poszukiwacze pikantności.
Zobacz także: Jak dobrać odpowiednie tajskie sosy i pasty?
