fot. Fotolia
Witam,
mam problem z młodszą siostrą, która całkowicie traci kontakt z resztą rodziny – niby mieszkamy w jednym domu, ale całkowicie się mijamy… Moja siostra studiuje, jest inteligentną osobą, ma znajomych, ale prawie nie rozmawia ze mną ani naszą mamą, jest opryskliwa, unika nas.
Siostra od dawna lubiła zamykać się w pokoju, nawet je przy komputerze. Nie pije ani nie pali, na pewno bym to zauważyła. Boli mnie, że tak rzadko się widzimy, nigdzie razem nie wychodzimy, ba! – nawet nie rozmawiamy.
Nasze relacje nigdy nie były bliskie, w zasadzie nie wiem dlaczego. Teraz żałuję, że wcześniej nie zaczęłam walczyć o to siostrzane uczucie… Boję się, że w końcu któraś z nas założy rodzinę i się wyprowadzi, a wtedy będziemy dla siebie całkowicie obce…
Co robić? Jak nawiązać od nowa tę relację? Dodam tylko, że siostra na pewno nie zgodzi się na żadną terapię, bo sprawia wrażenie, jakby nie zależało jej ani na mnie, ani na mamie i od lat odrzuca wszelką pomoc.
Zobacz też: Ludzie mnie denerwują! Co robić?
Na pytanie użytkowniczki odpowiada psycholog, psychoterapeuta Monika Wysota:
Szanowna Pani,
aby pracować nad relacją, trzeba woli i chęci dwóch stron, czyli w Pani przypadku Pani oraz Pani siostry. Na podstawie Pani opisu domyślam się, że siostrę będzie bardzo trudno przekonać do pracy w kierunku poprawienia relacji rodzinnych.
Pisze Pani, że siostra odrzuca wszelką pomoc. Pytanie: kto widzi potrzebę pomocy siostrze? Mam poczucie, że sytuacja ta przeszkadza Pani oraz być może także Pani mamie, jednak nie Pani siostrze.
Kiedy dana osoba nie czuje, że jest jej źle, nie przyjmie żadnej pomocy. Nie można nikomu pomóc na siłę, ani też nikogo nie można zmienić na siłę. Tylko jeśli widzimy zepsuty kran, możemy go naprawić. Kiedy nie dostrzegamy usterki, nie ma mowy o podjęciu działań w kierunku jej usunięcia.
To, co może Pani robić, to próbować rozmawiać z siostrą, zachęcać ją do wspólnego spędzania czasu (kino, lody itp.), znaleźć wspólne zajecie, które będzie Panie łączyć. Nie napisała Pani w jakim wieku jest siostra, być może jej zachowanie wynika z racji wieku, np. okres dojrzewania, i minie wraz z burzą hormonalną.
Jednak pomimo wszystko zachęcam Panią do tego, by próbować namówić siostrę na wspólny wypad do kina czy na lody. Ważne, żeby nie robić siostrze wyrzutów na temat tego, jaka jest, i że nie podoba się Pani jej postępowanie (wtedy siostra może jeszcze bardziej się od Pani odsunąć), ale skupić się na budowaniu pozytywnej relacji z siostrą poprzez rozmowy i wzajemne poznawanie się.
Zobacz też: Byłam ofiarą przemocy, ale nie potrafię się do tego przyznać!
