Historia Elphaby z Krainy Oz
Elphaba to bohaterka musicalu Wicked. Jej życie w Krainie Oz jest przepełnione smutkiem: urodziła się zielonoskóra, za co zawsze była wyśmiewana i dyskryminowana. Obarczana też jest winą za śmierć matki oraz kalectwo siostry: przerażony ojciec, chcąc uniknąć kolejnego „nieszczęścia” przy narodzinach drugiego dziecka, zmuszał swoją żonę do jedzenia specjalnych mlecznych kwiatów, doprowadzając w ten sposób do jej śmierci i upośledzenia noworodka. Gdy Elphaba trafia na uniwersytet, zamieszkuje z wiecznie radosną, lubianą przez wszystkich Galindą, która postanawia pomóc nowej przyjaciółce: chce ją nauczyć, jak powinna się zachowywać, żeby zdobyć popularność – cudowne lekarstwo na życie. W piosence Popular Galinda śpiewa:
Gdy widzę kogoś mniej szczęśliwego niż ja / A, nie oszukujmy się, kto nie jest [...]? / [...] Doskonale wiem, czego im potrzeba! / [...] Podążaj za mną / [...] będziesz... / POPULARNA!.
Lepsze życie?
Każdy dzieciak, który ogląda telewizję, albo po prostu uważnie obserwuje świat wokół siebie, dojdzie w końcu do wniosku, że sława daje okropnie dużo rzeczy, które mogą uczynić jego życie lepszym – zauważa Robert Thompson. Celebryci mają dziś wszystko to, co zawsze obiecywano Pokoleniu Ja, ale czego oczywiście nigdy mu nie dano. Paradoksalnie sława, jedna z niespełnionych obietnic, jest postrzegana jako lekarstwo na chorobę, którą sama przecież wywołała. „Bycie sławnym jest satysfakcjonujące oraz zapewnia równowagę umysłową, czyni, że ludzie czują się dobrze” – tłumaczy Minnesota Girl na iwannabefamous.com, stronie, gdzie młodzi ludzie spisują marzenia o famie.
Zobacz też: Dziecko uzależnione od telewizji - co robić?
Sława jako wolność
Dla wielu bycie sławnym to po prostu bycie wolnym. Kiedy pytam nastolatków o ich marzenia o sławie – pisze na swoim blogu Danah Boyd, amerykańska badaczka mediów społecznościowych – sprowadzają to wszystko do jednego: wolności. Jeżeli jesteś sławny, nie musisz pracować. Jeżeli jesteś sławny, możesz kupić to, co chcesz. Jeżeli jesteś sławny, twoi rodzice nie mogą ci mówić, co masz robić. [...] możesz mieć ciekawych przyjaciół i chodzić na ciekawe imprezy. Jesteś sławny – jesteś wolny!
Według przeprowadzonych przez Jake’a Halperna badań, 35% nastolatków, które opisywały siebie jako często lub zawsze pogrążone w depresji (a także 25% tych, które nigdy lub rzadko musiały się z nią zmagać), uważało, że sława uczyni je szczęśliwszymi. Sława była również postrzegana jako lekarstwo przez osoby, które czuły się samotne. 40% spośród takich chłopców było przekonanych, że dzięki niej czuliby się lepiej, a 44% samotnych dziewcząt twierdziło, że inne dzieci w szkole bardziej by je lubiły. 80% uczniów, którzy dostawali w szkole słabe stopnie i byli tam mało popularni, mając do wyboru, aby zostać w przyszłości dyrektorem dużej firmy, rektorem uczelni, żołnierzem marynarki wojennej, senatorem lub asystentem gwiazdy, wybierało ostatnią z opcji.
[...] można by powiedzieć, że żądza sławy to po prostu żądza złagodzenia bólu – bólu bycia styranizowanym, bólu czucia się nikim, [...] całej niedoli wynikającej z bycia poniżej ludzi, którzy ten ból zadawali – mówi Robert Thompson.
Żeby być zauważanym, pożądanym, kochanym, żeby innych obchodziło, co robisz, gdy pojawiasz się w jakimś miejscu, a nawet co tego dnia jadłeś na lunch – moim zdaniem, oto czego chcą ludzie – mówi Kaysar Ridha, uczestnik edycji programu Big Brother.
Zobacz też: Sposoby zdobywania sławy na przestrzeni wieków
Fragment pochodzi z książki „CeWEBryci – sława w sieci” Michała Janczewskiego (wydawnictwo Impuls, 2011). Publikacja za zgodą wydawcy.
