Sposób siedzenia
Pewne badania wykazały, że większość kobiet, które siedzą z wyciągniętymi nogami, trzymając kolana oraz stopy złączone, dba o utrzymanie porządku w miejscu pracy, lubi planować, nie lubi zmian i niepewności i organizuje swoje życie według sztywnego schematu.
Kwestia ojca
Wyniki innych badań wskazują, że osoby despotyczne wykonują mniej ruchów niż ci, którzy są przeciwni autorytetom. Kobiety, które wychowywały się bez ojca, częściej dotykają się podczas wykonywania gestów niż te, które ojców mają.
Córki rozwiedzionych rodziców częściej pochylają się do przodu, rozkładają ręce i nogi i wykonują ponad trzy razy więcej gestów niż dziewczyny, które straciły ojca przed ukończeniem piątego roku życia.
Zobacz też: Dzieci rozwodu
Rozmowa z niepełnosprawnym
Jeden z badaczy odkrył, że kiedy słuchamy osób niepełnosprawnych fizycznie, gestykulujemy mniej niż zwykle, a nasze gesty są dużo skromniejsze. Prawdopodobnie wynika to z tego, że nie wiemy, jak powinniśmy komunikować się z niepełnosprawną osobą.
Kwestia płci
Jeżeli już mówimy o różnicach w stosowaniu gestów między kobietami a mężczyznami, warto wspomnieć, że mężczyźni częściej niż kobiety zmieniają pozycję siedzącą.
Przeprowadzono doświadczenie, w którym mężczyźni udzielali dwóch wywiadów. Podczas drugiego wywiadu mężczyźni wykonywali mniejsze gesty i rzadziej poruszali stopami. Kobiety, które wzięły udział w takim samym doświadczeniu, zachowywały się odwrotnie. Wynika stąd, że podczas drugiego wywiadu mężczyźni czuli się bardziej rozluźnieni, a kobiety bardziej zestresowane.
Zobacz też: Po randce uwodzicielskiej
W rozmowie
Jeszcze inne badania wykazały, że ludzie, którzy — rozmawiając ze sobą — używają takich samych gestów i ruchów ciała, postrzegają się nawzajem jako osoby podobne do siebie i żywią do siebie większą sympatię. Na tej podstawie możemy stwierdzić, że jeżeli ludzie chcą się ze sobą porozumieć, podobieństwo w gestykulacji może im w tym pomóc.
Tego rodzaju podobieństwa mogą zupełnie niezauważalnie przyczynić się do powstania przyjaznych stosunków między dwiema osobami. Otwarte i pozytywne gesty oraz inne elementy mowy ciała mogą nam pomóc w przekonaniu kogoś do naszego punktu widzenia. Ruchy, które wyrażają otwarcie i pewność siebie, są uznawane przez większość badanych za oznakę aktywności, pozytywnego podejścia i silnego oddziaływania, podczas gdy gesty zamknięte i pełne wahania są interpretowane odwrotnie.
Fragment pochodzi z książki „Mowa ciała. Praktyczne wprowadzenie” Gordon R. Wainwright (Wydawnictwo Helion, 2006). Publikacja za wiedzą wydawcy.
