Kim są DDA?
Alkoholizm to temat, który społeczeństwo zaczyna powoli oswajać. Wszystko dzięki licznym kampaniom oraz dyskusjom i debatom toczącym się w mediach. Jednak kwestia współuzależnienia i DDA pozostaje znacznie w tyle. Objawia się to przede wszystkim w braku świadomości społeczeństwa na ten temat.
„DDA nie jest terminem nowym w psychologii. Jednak uwagę skupiają zazwyczaj osoby uzależnione od alkoholu. Rodzinę pozostawia się często bez pomocy. Dorosłe Dzieci Alkoholików w życiu dorosłym posługują się strategiami wypracowanymi w dzieciństwie. Wówczas pomagały one przetrwać trudny okres, ale teraz stanowią przeszkodę w codziennym życiu, nawiązywaniu relacji z otoczeniem. Problemem DDA jest to, że zbyt często pozwala on ukrytemu w nim dziecku decydować o swoim życiu. Jednak odpowiednio dobrana terapia daje świetne rezultaty” – mówi Anna Karny, specjalista z Ośrodka Polana.
Zobacz też: Co to jest współuzależnienie?
Jak zachowują się DDA?
Poniżej zamieszczamy listę najbardziej typowych cech dla Dorosłych Dzieci Alkoholików (DDA) oraz Dorosłych Dzieci z Rodzin Dysfunkcyjnych (DDD):
- w relacjach z otoczeniem musi zgadywać, co jest normalne;
- często nie umie doprowadzić swojego postanowienia do końca;
- jest bardzo krytyczny wobec siebie;
- nie umie przeżywać radości, nawet gdy wynika ona z osobistego sukcesu życiowego/zawodowego;
- ma trudności w nawiązywaniu bliższych relacji z innymi osobami;
- ma kłopoty adaptacyjne (przesadne reagowanie na zmiany w życiu, które nie podlegają kontroli);
- często poszukuje potwierdzenia swojej wartości w oczach otoczenia;
- ma poczucie izolacji i samotności;
- jest osobą zbyt albo za mało odpowiedzialną;
- odczuwa strach przed agresją, konfliktami czy konfrontacjami;
- ma poczucie winy, gdy występuje w obronie własnych potrzeb i uczuć;
- ma obawy przed porzuceniem;
- często przyjmuje rolę ofiary;
- odczuwa strach przed okazywaniem uczuć, jest postrzegany przez ogół jako osoba skryta;
- wchodzi w relacje partnerskie z osobami uzależnionymi od alkoholu.
Postaraj się odpowiedzieć sobie szczerze na pytanie, czy cechy te występują u Ciebie. To może być dobry moment, by zrobić mały rachunek sumienia. Wiele osób z syndromem DDA stara się samodzielnie iść przez życie, nawet jeśli jest ono dla nich wyjątkowo bolesne. Jednak wcale nie musi ono tak wyglądać. Coraz więcej poradni płatnych i bezpłatnych oferuje terapię indywidualną i grupową nakierowaną właśnie na problem DDA.
Zobacz też: Dlaczego tłumimy uczucia?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
