Podręcznikowo motywacja podzielona jest na wewnętrzną (uczę się tego, bo to mnie interesuje) oraz motywację zewnętrzną, która regulowana jest systemem kar i nagród. Oczywiście znacznie łatwiej i szybciej ludzie uczą się tego, co lubią i co ich pasjonuje. Brak motywacji do nauki konkretnego przedmiotu może wynikać z kilku rzeczy. U mnie zazwyczaj wynikało z takich czynników jak:
- brak zainteresowania tematem,
- nauczyciel potrafił mnie zniechęcić do przedmiotu (fizyki bardzo chętnie bym się uczył w terenie robiąc doświadczenia, a nie przepisując wzory z tablicy),
- uważałem, że to czego muszę się uczyć, nie przyda mi się w życiu i mogę lepiej spożytkować ten czas.
Kiedy studiujemy również trafiają się zajęcia, które nijak się mają do kierunku, ale nauczyć się ich trzeba. Poniżej przedstawię kilka punktów, według których przebiega analiza tego, czego mam się nauczyć.
Nauka a moje życiowe cele
Ktoś, kto uważa, że to, czego musi się uczyć, rozmija się z jego życiowymi celami, nie powinien poświęcać temu zbyt wiele czasu. Należy dołożyć wszelkich starań, aby zdać po najmniejszej linii oporu. Pomocne może być:
- regularnie bywanie i udzielanie się na zajęciach (wykładowcy zazwyczaj jakoś to wynagradzają),
- pytanie o zagadnienia na egzamin,
- nauka tego, co podkreślał wykładowca na zajęciach,
- kontakty z ludźmi, którzy są rok wyżej,
- współpraca z grupą przy opracowywaniu zagadnień.
Jak zagadnienia są podane i opracowane to nie ma już prostszej drogi do zaliczenia. Inaczej jest w przypadku osoby, która zamierza robić doktorat i zależy jej na dobrej średniej. Tu już jest wyraźny powód, dla którego trzeba nauczyć się wszystkiego na blaszkę i nie ważne, czy przedmiot jest interesujący czy nie.
Analiza zysków i strat
Zabierając się do nauki pomyśl, co zyskujesz, jak się tego nauczysz i co tracisz, jak naukę odłożysz na bok. Zyski to np. wolny czas, możliwość spotkania ze znajomymi, wyjście na imprezę, przespane noce przed egzaminem, święty spokój z przedmiotem, radość po zdanym egzaminie. Natomiast straty to: konieczność powtarzania przedmiotu, brak czasu z powodu nadmiaru nauki, nieprzespane noce, odkładanie wszelkich spotkań, stres. Każdy ma swój sposób motywowania. Na jednych lepiej działa kij (motywacja Od) na innych marchewka (motywacja Do). Osobiście łączę oba systemy, ale przeważa wizja możliwych zysków. Zacznij od zaraz!
Jeżeli znasz datę egzaminu, to zacznij działać natychmiast. Systematyczna nauka przez okres np. 2 tygodni da o wiele lepsze efekty niż zostawienie wszystkiego na ostatnie dwa dni. Jak masz coś do zrobienia, to działaj od razu. Zacznij od czegoś drobnego, np. uporządkuj tematycznie notatki lub pogrupuj je w odpowiednie partie.
Czasami człowiek stoi przed wyborami, czy uczyć się na egzamin czy robić coś, co nas o wiele bardziej interesuje. To, ile czasu powinniśmy poświęcić na naukę, zależy od tego, jak się uczymy. Stosując techniki pamięciowe i mapy myśli spokojnie można skrócić czas nauki z tygodnia do 2-3 dni, a resztę przeznaczyć na to, by radować się życiem.
Zjedz tego słonia
Brian Tracy na swoich seminariach często powtarza tą sentencję: “W jaki sposób można zjeść słonia? Po kawałku!” Dokładnie tak samo jest z nauką. Podziel materiał na małe partie i ucz się systematycznie, bo w noc przed egzaminem zwyczajnie nie uda Ci się “przetrawić całego słonia”.
Wyznacz sobie nagrodę
Nagradzaj się za każdy sukces. Nie tylko za pomyślne zdanie egzaminu, ale także podczas nauki. Możesz sobie kupić jakiś gadżet, obejrzeć ciekawy film lub wyjść ze znajomymi. Nagroda za wykonanie zadania się należy.
Dobre przekonania na temat nauki:
- Jeżeli masz przekonanie, że nauka jest nudna, trudna i czasochłonna, to musisz zmienić te przekonania. Powtarzaj pozytywne przekonania zanim zasiądziesz do nauki. Moje przekonania na temat nauki są następujące:
- Nauka jest szybka, łatwa i przyjemna;
- Mój mózg potrafi błyskawicznie chłonąć wszystko co czytam;
- Podczas nauki dobrze się bawię;
- Wszystko, co czytam zapamiętuję za pierwszym razem;
- Absolutnie wszystkiego jestem w stanie się nauczyć.
