Niobe
Niobe, żona Amfiona, króla Teb, była matką licznego potomstwa: sześciu (albo siedmiu) synów i tyluż córek. Uniosła się pychą i szydziła z Leto, matki dwojga dzieci. Posunęła się do tego, że zażądała, by to jej, a nie Leto, składano ofiary.
Apollo i Artemida zemścili się na zarozumiałej matce: on zabił strzałami z łuku synów polujących w lesistych wąwozach, zaś ona uśmierciła przebywające w domu córki. Zrozpaczona Niobe powędrowała ku górze Sipylos w Lidii, gdzie została przez bogów zamieniona w skałę.
Męki Tantala
Tantal był zamożnym królem Sipylos, synem Zeusa. Żona urodziła mu kilkoro dzieci, m.in. Pelops i nieszczęsną Niobe. Ze względu na boskie pokrewieństwo dopuszczono
Tantala do biesiad bogów, którzy też niekiedy nawiedzali uczty w jego pałacu.
Ale Tantal popełnił wielkie przestępstwo. Dla sprawdzenia wszechwiedzy bogów podał im do zjedzenia ciało małego Pelopsa, pocięte i ugotowane. Bogowie, w wyjątkiem Demeter, rozpaczającej po utracie Kory, która ugryzła kawałek łopatki, poznali się na pokarmie i nie jedli.
Zeus kazał włożyć strzępy ciała dziecka z powrotem do kotła i gotować tak długo, aż Pelops wyłoni się cały i zdrowy (tylko bez kawałka łopatki, zresztą Hefajstos „załatał” ubytek kością słoniową). Tantal został srogo ukarany, skazano go na rozliczne męki w Hadesie.
Odyseusz podczas swej wędrówki do podziemi widział, jak starzec o spieczonych ustach stoi w wodzie sięgającej mu do podbródka, lecz ilekroć próbuje napić się, woda ucieka. Z gałęzi nad jego głową zwisają piękne owoce granatów, jabłek, oliwek i fig, lecz nie może ich dosięgnąć. Z mitu tego wzięło się powiedzenie „znosić męki Tantala”.
Puszka Pandory
Po zdobyciu przez Prometeusza ognia i podarowaniu go ludziom Zeus rozgniewał się i rozkazał Hefajstosowi, by ulepił i ożywił Pandorę. Władca Olimpu wyposażył
ją w glinianą beczkę (potomni nazwali to naczynie „puszką”), w której zamknięte zostały wszystkie nieszczęścia.
Następnie wysłał Pandorę na ziemię do ludzi. Wiedziona ciekawością, Pandora otworzyła puszkę. Wydostały się z niej wszystkie utrapienia i choroby, poleciały na świat i osaczyły ludzi. Odtąd lud człowieczy nękany jest przez różne nieszczęścia i cierpienia.
Zobacz też : Mity - omówienie
Medea
Medea, piękna czarodziejka, zakochała się w Jazonie, wodzu Argonautów. Miała z nim dwoje dzieci. Dla niego zdradziła rodzinę i był gotowa popełnić każdą zbrodnię.
Jednak Jazon odepchnął ją, gdy zapragnął wziąć za żonę inną kobietę. Wówczas Medea własnymi rękoma zabiła dzieci, a z ich zwłokami odleciała na skrzydlatym
rydwanie i sama je pogrzebała.
Narcyz
Nimfa Echo zakochała się w pięknym Narcyzie, synu boga rzeki Kefisos i nimfy Leirope. On jednak nikogo nie kochał. Spotkała go za to kara od bogów: rozmiłował
się we własnym odbiciu widzianym w wodzie i z powodu tej miłości zmarł.
Zobacz też : Mity - motywy mityczne
