Dzieci z trudnościami w nauce nie mieszczą się w tradycyjnym systemie edukacji, wymagają innych metod i form pracy, jednak jako osoby dorosłe takiej pomocy już nie otrzymują. Ale czym właściwie są trudności w nauce, dlaczego występują i czy każda osoba, która w czasie nauki szkolnej otrzymywała słabe oceny miała trudności w nauce?
Są przecież osoby, które mimo słabych wyników w nauce osiągnęły sukces życiowy i odwrotnie – szkolni prymusi czasem nie radzą sobie w codziennym życiu. Trudności w nauce to problemy w przetwarzaniu, przypominaniu lub przekazywaniu informacji, a co warto zauważyć problemy te nie są wynikiem opóźnienia umysłowego, a wręcz przeciwnie – często występują one u dzieci z inteligencją przeciętną lub nawet ponadprzeciętną.
Przyczyn takiego stanu rzeczy naukowcy dopatrują się w nieprawidłowym funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego, czego wynikiem jest obniżenie poziomu umiejętności, np. słuchania ze zrozumieniem, wypowiadania się, liczenia. Jednak trudności w uczeniu się dotykają wszystkich sfer życia ludzkiego utrudniając odczytanie mapy, planowanie wydatków, wykonanie czynności zgodnie z opisem lub postępowanie zgodnie z instrukcją. Cechą charakterystyczną dla tych trudności jest utrzymywanie się ich pomimo stymulacji ze strony środowiska rodzinnego i szkolnego. Oznacza to, że osoba mimo podejmowanego wysiłku w postaci licznych ćwiczeń, nie jest w stanie wykonać zadania na poziomie rówieśników, którzy nie borykają się z trudnościami w uczeniu się. A czego konkretnie mogą dotyczyć trudności w uczeniu się, jakie sfery życia mogą zaburzać? Oto niektóre, wybrane rodzaje trudności.
Dysleksja – odnosi się do czynnościowego zaburzenia umiejętności czytania i pisania, problemy na jakie napotyka osoba z dysleksją to: zamiana liter – błędne identyfikowanie ich kształtu p, d, g, b, są do siebie podobne i często są mylone, utrudnienie to dotyczy nie tylko liter, ale i liczb, symboli graficznych, w czasie czytania zmieniana jest również pozycja litery w wyrazie zamiast kot można przeczytać tok, kłopoty nie kończą się wraz z ukończeniem szkoły – w dorosłym życiu nadal wiele trzeba czytać, pisać, wypełniać formularze, itp.
Dysgrafia – związana jest trudnościami w pisaniu, a właściwie w starannym pisaniu, mimo podejmowanego wysiłku i ćwiczeń dziecko nie ma na tyle rozwiniętej koordynacji ruchowej, by móc czytelnie pisać, w dorosłym życiu można pismo odręczne zastąpić wydrukiem komputerowym, jednak czasem trzeba samodzielnie coś napisać.
Dyskalkulia – obejmuje trudności w uczeniu się matematyki, a dokładniej trudności w dokonywaniu obliczeń, rozumieniu i przetwarzaniu zadań matematycznych.
Deficyt językowy – dotyczy trudności wynikających z niemożności dostosowania się do norm językowych, źle są dobierane końcówki, słowa są używane nieadekwatnie do kontekstu, a nawet w chwili najbardziej potrzebne nie można przypomnieć sobie właściwego słowa.
Deficyt słuchowy – dotyczy trudności w zapamiętywaniu i przetwarzaniu informacji, które zostały usłyszane, czasami kłopot sprawia różnicowanie dźwięków podobnych lub wysłuchanie niektórych dźwięków mimo braku wady słuchu.
Deficyt organizacji przestrzennej – wiąże się z problemami w określaniu lewa – prawa strona, góra – dół, do przodu – do tyłu, wynikają stąd problemy w pisaniu – określeniu kierunku pisma oraz organizowaniu najbliższej przestrzeni.
Deficyt pamięciowy – daje znać o sobie w każdej chwili życia, kiedy trzeba sięgnąć do przeszłych doświadczeń, skorzystać z wiedzy, która powinna być już utrwalona, a jednak mimo starań wiedza ta uleciała.
Deficyt uwagi – uniemożliwia koncentrację uwagi na zadaniu przez dłuższy czas, osoba ma problemy z planowaniem własnej pracy i doprowadzeniem zadania do końca, często równolegle z głównym zadaniem podejmuje inną działalność, która rozprasza uwagę, przy czym działanie to nie przynosi korzyści – może to być patrzenie przez okno, chodzenie, bez celu.
Deficyt uwagi powiązany z nadmierna ruchliwością – problemy na jakie napotykają osoby to: impulsywność, nadmierna aktywność, pobudliwość, nieprzewidywalność zachowania, osobie trudno jest zapanować nad własnym zachowaniem, ma niewielką tolerancję na frustrację, przejawia zachowania niedojrzałe, czasem prowokacyjne.
Deficyt zdolności społecznych – trudnością jest rozumienie interakcji społecznych, osoba nie umie określić stanu emocjonalnego rozmówcy, nie dostrzega humoru lub sarkazmu.
Trudności te można próbować przezwyciężać i nie wolno się poddawać czego przykładem są biografie takich osób jak: George Patron, Thomas Edison, Woodrow Wilson, Nelson Rockefeller, Winston Churchill.
