Właśnie tymi cechami charakteryzuje się czytanie fotograficzne, którego nie należy utożsamiać z szybkim czytaniem, różni się bowiem znacznie od niego. Szybkie czytanie jest jedną z głównych funkcji lewej półkuli mózgowej, które charakteryzuje się właściwościami analitycznymi i ograniczoną zdolnością absorpcji - tylko od 7 do 2 informacji w danym czasie. Czytanie fotograficzne natomiast jest funkcją prawej półkuli mózgowej, czyli twórczej i intuicyjnej części mózgu. Jest to owo 95% potencjału, do którego normalny zjadacz chleba nigdy nie dociera, a który jest w stanie asymilować 20 000 informacji jednocześnie!
Fotografowany materiał jest absorbowany prosto do prawej półkuli mózgowej, która wyławia z niego ogólny sens i daje generalne odczucia. Materiał czytany metodami tradycyjnymi, przy użyciu lewej półkuli mózgowej, jest pochłaniany w sposób linearny, słowo po słowie, gdzie każde słowo jest analizowane osobno. Czytanie fotograficzne jest zatem procesem zupełnie innym od czytania elementarnego.
Fotografowanie materiału odbywa się według dwóch centralnych zasad
- Programowanie nowego materiału poprzez podświadome procesory prosto do głębokich pokładów pamięci podświadomej. Aby tego dokonać, trzeba wypracować sobie inny typ patrzenia, tzw. fotowizyjność, polegającą na zredukowaniu ostrości obrazu, na którym się koncentrujemy. Najlepiej ten typ patrzenia oddaje słowo “gapienie”. Tak właśnie patrzymy, kiedy bezmyślnie wpatrujemy się w dal. Znasz dobrze ten rodzaj patrzenia z lekcji szkolnych, gdzie jest to jedyna odskocznia od realiów lekcyjnych. Jest to ten moment, kiedy zatrzymujesz w bezruchu oczy w przestrzeni za oknem i dajesz się ponieść swoim myślom. Spróbuj zaobserwować, w którym momencie zaczynasz patrzeć “inaczej”, czyli kiedy włączasz patrzenie peryferyjne. Zastosuj ten sam sposób patrzenia do czytania fotograficznego. Wymaga to regularnego treningu, ale można tego dokonać w zaciszu domowym. Spróbuj!
- Transferowanie i odtwarzanie informacji z pamięci podświadomej do pamięci świadomej. Ponieważ czytany materiał jest absorbowany przez część mózgu nie należącą do sfer świadomości, można, naturalnie, świadomie nie zdawać sobie sprawy z tego, co się przeczytało. Informacja musi być przetransportowana do pamięci świadomej. Nazywa się to aktywacją. Aktywacja materiału rezydującego w sferze podświadomości może odbywać się w dwojaki sposób: automatycznie lub manualnie. Aktywacja automatyczna odbywa się wtedy, kiedy potrzeba lub chęć posiadania danej informacji sprawia, że pojawia się ona samoistnie z pokładów podświadomości, często w charakterze odczucia lub nagłego przebłysku geniuszu. Ponieważ jest to niezwykle subtelna metoda otrzymywania wiadomości, zwana również intuicyjną, często się jej nie docenia. Ci, którzy jeszcze się nie nauczyli rozpoznawać wiedzy intuicyjnej, mają problemy z przyznaniem jej wartości i najlepiej skorzystają z aktywacji manualnej. Aktywacja manualna ma miejsce wtedy, kiedy używamy wszystkich funkcji lewej półkuli mózgowej w celu przetransportowania materiału ze strefy podświadomej do świadomej.
Techniki aktywacji manualnej polegają na różnych technikach świadomego czytania: PRZEGLADANIU - ŚLIZGANIU - SZYBKIM CZYTANIU – WYSZUKIWANIU. Prawie przez 95% czasu poświęconego na czytanie angażujemy nasze strefy świadome, gdzie lewa półkula jest w stanie przerobić tylko od 7 do 2 bitów informacyjnych dostarczanych przez parę oczu. Czytanie fotograficzne jest systemem włączającym do współpracy obydwie półkule mózgowe w celu ogarniania i absorbowania wiadomości, co w rezultacie daje fenomenalne wyniki. Oszczędza ono czas, ponieważ pomija wolną i analityczną działalność świadomości i uruchamia niesłychanie efektywne holistyczne procesy absorbowania wiadomości.
3 warunki czytania fotograficznego:
- żadnej subwokalizacji - nie staraj się czytać w pamięci, nie poruszaj ustami czytając ani nie wypowiadaj szeptem słów, to nie pomaga a wręcz przeszkadza (jesteśmy w stanie usłyszeć, także w umyśle - nie więcej niż kilkaset słów na minutę, oko w tym samym czasie potrafi zobaczyć od 2000 do kilku tysięcy słów!).
- całościowe podejście do tekstu - nie staraj się czytać każdego słowa z osobna, nie zwracaj uwagi na każdą kropkę i przecinek. To spowalnia czytanie a i tak niewiele pomaga zrozumieć czytany tekst. W każdym języku istnieje wiele zbędnych słów, a każdy tekst co najmniej w połowie składa się ze stylistycznych bzdur, które nie zawierają wiedzy, a jedynie ładnie wyglądają. Aby osiągnąć cel i zrozumieć tekst oraz ewentualnie go zapamiętać należy wyłapać kluczowe słowa, a nie zastanawiać się nad bezużytecznymi słowami (przecież i tak je wszystkie znasz, kiedyś je widziałeś, skup się na informacjach i treści). Pamiętaj, że celem czytania jest znalezienie odpowiedzi na wcześniej postawione przez Ciebie pytania, a nie przeczytanie danego fragmentu, czytanie jest tylko środkiem do celu, jakim jest wydobycie z tekstu interesującej Cię informacji.
- zwiększenie widzenia peryferyjnego - patrząc zwykle skupiasz się na jednym punkcie i nie widzisz, co się dzieje dookoła, czytając skupiasz się na poszczególnych wyrazach, a nie na całości. Chodzi o to byś wzrokiem objął jak największe pole czytanego tekstu, dzięki temu szybciej czytasz.
Aby spełnić powyższe warunki potrzebujesz kilka ćwiczeń, które nie są trudne, ale zabiorą Ci trochę czasu. Zacznij już teraz:
- odsuń czytaną książkę/gazetę na odległość o 10-15 cm większą niż do tej pory, w ten sposób zwiększysz automatycznie swoje pole widzenia.
- grupowanie słów - podziel stronę na 3 kolumny (każda linijka podzielona będzie na 3 części). Teraz staraj się wychwycić jednym rzutem oka wszystkie wyrazy w danej kolumnie, potem następnej kolumnie, itd. Dzięki temu ćwiczeniu pozbędziesz się obawy przed pomijaniem niektórych zbędnych wyrazów (bo nawet jeśli je pominiesz to i tak zrozumiesz całość) oraz nauczysz się wychwytywać całe zwroty, a nie pojedyncze słowa. Jako pomoc może Ci służyć np. ołówek, długopis, wskaźnik, którym wskazuj zawsze środek kolumny. Można podzielić stronę też na 2 kolumny.
- czytanie pionowe w tempie 1 strony na sekundę - jeśli opanujesz grupowanie słów to skup się teraz na czytaniu tylko środkowej kolumny (pomiń skrajne), postaraj się wyłapać sens i istotne wiadomości ogarniając jednym rzutem oka całą linijkę (kolumny skrajne i tak pozostają w polu Twojego widzenia peryferyjnego). Wskaźnik przesuwaj coraz szybciej w dół, fachowcy radzą przesuwać go szybciej niż nadążają Twoje oczy. Skup wzrok na tekście, ale podążaj za wskaźnikiem. Ćwicz aż nie będziesz potrzebował więcej niż 1 sekundy na przeczytanie strony. Nie zrażaj się - początkowo będziesz myślał, że nic nie rozumiesz, ale ćwicz wytrwale, już po krótkim czasie zaczniesz zauważać, że na główny plan wybijają się słowa kluczowe (to zaleta działania Twojego mózgu).
Właściwe czytanie fotograficzne nie składa się z jednego przeczytania danego fragmentu. Będziesz go musiał “przeczytać” 5 razy:
- Przegląd ogólny - orientacja w całości, zwróć uwagę na spis treści, początek, zakończenie, przekartkuj książkę w tempie 1 strony na sekundę, nie czytaj tylko spróbuj zorientować się w tekście. Zadaj sobie pytania: o czym jest książka? Czego chcesz się z niej dowiedzieć? Jaka jest jej myśl przewodnia? Gdzie znajdują się najważniejsze treści?
- Przegląd wstępny - wyłapanie najistotniejszych treści. Przekartkuj całość ponownie ale teraz zwolnij do 4/5 sekund na stronę. W ten sposób wychwycisz więcej szczegółów, pogrubione fragmenty, podrozdziały, itp. UWAGA - czytaj rozdziałami! Po tym przeglądzie przejdź od razu do czytania tego rozdziału, a potem do przeglądu podsumowującego. Dopiero jeśli powtórzysz to w stosunku do wszystkich rozdziałów, możesz wykonać przegląd podsumowujący całości oraz przegląd ponowny
- Czytanie - znalezienie informacji, które posłużą do odpowiedzenia na postawione wcześniej przez Ciebie pytania. Możesz czytać dzieląc stronę na 3 kolumny, możesz czytać każdą z nich lub tylko środkową, itp. - metoda dowolna. Zaznaczaj na marginesie miejsca, gdzie znalazłeś potrzebne informacje (to jest naprawdę pomocne).
- Przegląd podsumowujący - chodzi o wyłapanie relacji zachodzących pomiędzy poszczególnymi rozdziałami a całością książki. Konkretne odpowiedzi na postawione pytania. Wyciąganie wniosków, dedukcja. Na końcu można sporządzić notatki z tekstu (porządkują i aktywizują zdobytą wiedzę).
- Przegląd ponowny - odświeżenie i utrwalenie zdobytych wiadomości - co jakiś czas powracasz do książki (najpierw częściej potem coraz rzadziej), kartkując tekst i zwracając uwagę na wcześniej zaznaczone fragmenty.
Twórcą czytania fotograficznego jest amerykański trener neurolingwistycznego programowania Paul R.Sheele, dyrektor Learning Strategies Corporation założonego w 1981 roku. Paul Sheele zaprezentował swój system na 5. Międzynarodowej Konferencji Efektywnego Uczenia w kwietniu 1993 roku na Uniwersytecie Warwick w Wielkiej Brytanii.
