Wampir to istota znana wszystkim z kultury – filmów, książek, gier. Obecnie święci drugą popularność. Wampiry pobudzają naszą wyobraźnię, są symbolem tajemnicy i erotyzmu. Jednak w realnym świecie wampiryzm ma odmienne znaczenie. Czy prawdziwe wampiry istnieją? Czy wampiryzm to zaburzenie psychiczne?
Mroczne inspiracje
To, czy wampiry istnieją naprawdę, czy nie, jest sprawą drugorzędną. Czy jest to tylko spadek po wierzeniach ludowych albo moda panująca w literaturze? Trudno właściwie określić. Bo wampiry, którymi deklarują się być pewne grupy młodzieży, to co innego. Nie chcą mówić o sobie zbyt wiele, traktują się jako elitę, do której zwykli ludzie nie należą. Nie sposób nie wiązać współczesnego zjawiska wampiryzmu z literaturą o wampirach, która rośnie jak grzyby po deszczu. Nastolatki, zafascynowane opowieściami o wampirach, same zaczynają się uważać za ich przedstawicieli.
Współczesny wampir – znaki szczególne
O tym, jak wyglądał wampir Brama Stockera, wie każdy. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę, co oznacza wampiryzm w realnym świecie. Jeśli mówimy o wampirach jako subkulturze młodzieżowej, jeden atrybut wyglądu wampira pozostaje taki, jak u znanego z kultury oryginału tej postaci – czerń. Wszyscy, którzy uważają się za wampiy, ubierają się właśnie na czarno. Noszą skórzaną odzież, długie płaszcze, czasem ubrania w stylu wiktoriańskim oraz sporo biżuterii. Co ciekawe, subkulturowy, nastoletni "wampir" różni się od tego klasycznego, znanego z powieści, więc krzyż traktuje jako element ozdobny.
Ważnym elementem wampirzego image’u jest makijaż. Ten obowiązkowo musi eksponować nieskazitelną bladość cery. Dobrze, by podkreślał natomiast kolor ust, dlatego często maluje się je w odcieniu krwistej czerwieni. Eksponuje się również oczy czarną obwódką. Patrząc na subkulturę "wampirów", do złudzenia przypomina on subkulturę gotycką. I być może to kolejny dowód na rekonstrukcję wampirzej rzeczywistości z ludowych legend.
Przeczytaj: Czy anorektyczki są ofiarami kultury fitness?
Typy wampiryzmu
Wampiryzm jest również zjawiskiem z dziedziny psychologii. Tak jak wszystko – ma swoje odmiany. I tak wyróżniamy:
- Wampiryzm psychiczny – to czerpanie energii z wykorzystywania psychicznego drugiej osoby,
- Wampiryzm emocjonalny – to czerpanie siły i satysfakcji z deptania i bawienia się cudzymi uczuciami,
- Wampiryzm krwi – to żywienie się krwią ludzką.
Jakkolwiek byśmy nie podzielili wampiryzmu, zawsze będzie w nim element czerpania energii od kogoś. Dlatego wampiryzm uważany jest za pasożytnictwo. Zwolennicy o naturze wampira mówią, że „jest duchowym głodem, potrzebą drenowania innych z ich życia”.
Polecamy: Toksyczny przyjaciel – jak go rozpoznać?
Picie krwi
Czy współcześni fascynaci wampirów, uważający się za jednych z nich, rzeczywiście piją ludzką krew? Członkowie grupy Sang (z łac. krew) zarzekają się, że tak. Tylko nawet w tej kwestii stanowiska nie są spójne. Jedne źródła mówią o czarnych mszach, w czasie których uczestnicy piją własną krew. Inne z kolei mówi o potrzebie wyjścia poza krąg współbraci. Dlatego niektórzy poszukują „dawców” krwi do picia przez internet. Ale by ustrzec się chorób, zawsze najpierw proszą o aktualne badania krwi. I tu, można powiedzieć, kończy się opowieść o mitycznych, przerażająco silnych stworzeniach. Bo choć wciąż afirmują swoją wyjątkowość, zupełnie jak zwykli i słabi ludzie, mogą zarazić się żółtaczką, HIV, albo innymi „przyziemnymi” chorobami.
