Mały egocentryzm - jak samotnie wychować dziecko?
Bycie heroiczną matką, poświęcającą całe swoje życie dziecku nie do końca jest dobrym pomysłem. Fakt, że jesteśmy tą „samotną matką” nie znaczy, że mamy rezygnować z własnego życia i na to musimy bardzo uważać.
Wdzięczności za tę właśnie rezygnację możemy się doczekać po wielu latach, a w między czasie stracimy część siebie. Nie musimy zadość uczynić nikomu z powodu tego, że realia postawiły nas w roli samotnej matki.
Zobacz też: Jak sobie poradzić z macierzyństwem?
Gdzie dwóch się bije…
Małżeństwo, które kończy się rozwodem ma duży emocjonalny wpływ na dziecko. Zazwyczaj sąd przydziela opiekę nad dzieckiem matce, co nie znaczy, że w tym momencie traci ono ojca.
Czasem nieświadomie mamy ochotę ograniczyć kontakty dziecka z ojcem, co w efekcie rani najmłodszego, ponieważ albo jest on świadkiem wiecznych kłótni, albo odrzucenia ze strony ojca.
…tam trzeci korzysta
Rozwód może generować falę przekupstwa. Nie złapmy się na tym, że chcemy kupić swoje dziecko, ponieważ zasypiemy je lawiną prezentów, która całkowicie zaćmi mu wyobrażenie o tym co się należy, a co nie. Koniec końców istnieje ryzyko, że wyrośnie nam żywy, rozpieszczony potwór. My za to staniemy się ruchomym bankomatem, który odmawiając wypłaty pieniędzy będzie musiał znosić bezpodstawne niezadowolenie klienta banku.
Zobacz też: Jak nie zostać toksycznym rodzicem
Matka, która była ojcem - jak samotnie wychować dziecko?
Stereotypowa mama to ciepła kobieta, opiekująca się dzieckiem, które ciepło ubierze w czasie mrozu i zaśpiewa kołysankę na dobranoc . Tata natomiast odpowiedzialny jest za pilnowanie porządku, zabieranie na mecze piłki nożnej i wymierzanie kar w razie potrzeby. I jak tu zrobić 2w1? Prawdopodobnie dziewczynki mniej odczuwają utratę ojca niż chłopcy, z powodu chociażby stylu spędzania wolnego czasu.
Niekiedy musimy sprzeciwić się naszym typowym matczynym instynktom i przywdziać męską surowość. Możemy być cudowną matką bez męża u boku, ale zachowajmy trzeźwość umysłu i nie pozwalajmy sobie na brak konsekwencji i dyscypliny.
W innym wypadku będzie to zgubne zarówno dla nas, jak i naszych dzieci.
Zobacz też: Jak rozmawiać z dzieckiem o rozwodzie
