Lęk przed zwierzętami

fot. Panthermedia

Są ruchliwe, mało przewidywalne, robią dużo hałasu – nic dziwnego, że dziecko czasem czuje przed nimi strach. Jeśli zauważysz, że maluch zamiast cieszyć się na widok pieska lub kotka, jest bliski płaczu, postaraj się mu pomóc. Nawet jeśli lęk wydaje ci się irracjonalny, zachowaj spokój. Nie bagatelizuj tego i nie karz dziecka słowami: „Nie bądź tchórzem!”, ale też nie pozwól, by rządził on życiem malucha. Dowiedz się również - jeśli planujecie zakup pupila - jaka jest najlepsza rasa psa dla dziecka.

Nie wiem, skąd się to bierze
Uczucie strachu jest częste wśród dzieci. Maluchy boją się obcych, ciemności, rozłąki z rodzicami. To przejaw kolejnych etapów rozwoju, który nie powinien niepokoić. Strach mogą wywoływać też zwierzęta, zwykle węże lub pająki. Ale zdarzają się dzieci, które sztywnieją na widok chomika, brzydzą się ptaków czy uciekają przed pieskiem. Strach bywa też przejawem żywej dziecięcej wyobraźni, warto więc starannie dobierać np. programy telewizyjne i oglądać je z dzieckiem, wyjaśniając, co dzieje się na ekranie.

Ja go nie chcę pogłaskać
Nie zmuszaj dziecka do głaskania czy tulenia psa czy kota. Nawet jeśli jest to znajome zwierzę. Nie każ zachwycać się puszystym futerkiem albo liczyć łatek (jeśli dziecko broni się przed podejściem do czworonoga, nie zmuszaj go do tego żadnymi zachętami). W ten sposób wywołasz odwrotny efekt – zamiast oswoić ze zwierzęciem, maluch zacznie się jeszcze bardziej bać. Okaż dziecku, że je rozumiesz i wspierasz. Poczuje się pewniej i nie będzie traktowało cię jak przeciwnika, który stoi po stronie tego straszliwego psa lub kota, a nie swojego dziecka.

Mamo, co ty mówisz?
Zwracaj uwagę, w jaki sposób mówisz do dziecka, np. gdy odwiedzacie znajomych, których pies słynie z przyjaznego nastawienia do dzieci. Nie pouczaj w stylu: „Nie bój się pieska, on nic ci nie zrobi”. W ten sposób sugerujesz, że można się bać zwierzaka. Lepiej powiedz: „Zobacz, jaki miły pies z puszystą sierścią”. Pokazując jego zalety, możesz zmienić sposób myślenia dziecka o zwierzęciu. Poprzez język często nieświadomie przekazujemy własne lęki. Przyjrzyj się sobie, może to ty czujesz strach przed zwierzętami, który udziela się dziecku.

On szczeka!
Postaraj się opowiadać dziecku o zwierzętach, o ich zwyczajach, rasach, co jedzą i jak odbierają nasze zachowanie (np. pies poznaje świat przez wąchanie i branie wszystkiego do pyska), a także o chomiku lub rybkach, które hodowałaś w dzieciństwie. Wyjaśniaj, że zwierzęta czują podobnie jak ludzie i nie wolno ich krzywdzić. Wybierzcie się do zoo, ale nie ciągnij malucha przed każdą klatkę. Zaproponuj, że obejrzycie tylko te zwierzęta, które mu się podobają (wcześniej możecie oswoić się z ich widokiem, oglądając je w książce).

Chcę, żebyś mi pomogła
Kiedy dziecko zaczyna reagować histerycznie na widok zwierzęcia, nie lekceważ jego lęku i nie mów ze zniecierpliwieniem, że „to przecież tylko malutki kotek”. Ten sympatyczny zwierzaczek kojarzy się dziecku z lękiem, z którym sobie nie radzi. Niektóre maluchy ze względu na większą wrażliwość są szczególnie narażone na wpływ strachu, mogą gorzej spać, stracić apetyt. Takim wrażliwcom jeszcze bardziej przyda się mądra rozmowa o ich problemie i oswajanie go.