Artykulacja
Wywoływanie dźwięków w kolejności a, o, u, e, i, y ma fonetyczne uzasadnienie. Uwzględnia poziome i pionowe ruchy języka, charakterystyczne dla poszczególnych samogłosek, zachowanie się warg oraz stopień trudności ich artykulacji.
Zaczynamy od A
Samogłoska a jest ustna, środkowa, niska, obojętna, szeroka. A:
- język leży nisko na dnie jamy ustnej,
- mięśnie grzbietu języka rozluźnione,
- wargi rozchylone dość szeroko.
Teraz czas na O
Samogłoska o jest ustna, tylna, średnia, zaokrąglona, silnie obniżona. O:
- język cofnięty do tyłu jamy ustnej, lekko uwypuklony,
- podniebienie miękkie przylega do tylnej ściany jamy gardłowej,
- dolna szczęka obniżona,
- wargi lekko wysunięte do przodu i zaokrąglone.
Następnie U
Samogłoska u jest ustna, tylna, wysoka, zaokrąglona, wąska. U:
- masa języka wzniesiona silnie do tyłu w kierunku podniebienia miękkiego,
- dolna szczęka nieco obniżona,
- wargi wysunięte i zaokrąglone do przodu.
Na końcu E
Samogłoska e jest przednia, średnia, spłaszczona, ustna. E:
- język przesunięty do przodu jamy ustnej i lekko wzniesiony do góry,
- szczęka dolna lekko opuszczona,
- wargi lekko spłaszczone, kąciki ust cofnięte jak przy uśmiechu.
Zobacz też: Trudności w nauce - sześciolatki
Ćwiczenia
Zobacz też: Jak pomóc uczniom mającym problemy w nauce?
Fragment pochodzi z książki "Materiał wyrazowo-obrazkowy do utrwalania poprawnej wymowy głosek dentalizowanych" autorstwa G. Krzysztoszek i M. Piszczek (Impuls 2012). Publikacja za zgodą wydawcy.
