Szanuj zdanie innych
Młoda matka ubrana w dżinsy strofowała swoją córkę za chęć posiadania lalki Barbie. „Przecież to głupie”, dziewczynka powinna się „wstydzić” swojego zachowania, powinna mieć „więcej szacunku do samej siebie”.
Naprawdę przykro było tego słuchać. Trudno było nie dostrzec paradoksu w tym, że matka stara się nauczyć córkę szacunku do samej siebie, jednocześnie całkowicie depcząc jej poczucie własnej wartości. Czy matka powinna pozwolić dziecku na posiadanie Barbie — lalki, którą ma przecież większość dziewczynek?
To oczywiście zależy od jej decyzji. Z całą pewnością powinna jednak uszanować prawo córki do posiadania własnego zdania.
Zobacz też: Czy potrafisz słuchać innych?
Ja
Ja formuje się stopniowo, dzięki współpracy między dzieckiem a rodzicami. Jest kształtowane przez wypowiadane i usłyszane słowa; częściowo opiera się na naturalnych doświadczeniach dziecka, a częściowo na wartościach wpajanych mu przez rodziców.
Słuchaj dziecka!
Dziecko, które jest wysłuchiwane, rośnie i dojrzewa w sposób dosyć bezpieczny i stabilny. Dziecku, którego nikt nie słucha, brakuje zrozumienia. Bez zrozumienia trudno natomiast mówić o możliwości zaakceptowania własnej osoby — takie dziecko wzrasta pod przemożnym wpływem życzeń i obaw otaczających je ludzi.
Właśnie taką sytuację miał na myśli słynny psychoterapeuta Carl Rogers, gdy stwierdził, że naturalne dążenie dziecka do poznawania samego siebie jest zagłuszane przez jego potrzebę przypodobania się innym.
Wzajemny stosunek myśli prywatnych i społecznych ma mniejsze znaczenie z punktu widzenia rozwoju naszej osobowości niż myśli i uczucia, których nikt nigdy nie wysłuchał. To niewysłuchane myśli i uczucia powodują powstanie podziału na ja prawdziwe i ja fałszywe.
Zobacz też: Dlaczego warto słuchać dzieci?
Fragment pochodzi z książki „Zatracona sztuka słuchania” Michaela P. Nicholsa (Wydawnictwo Helion, 2008). Publikacja za wiedzą wydawcy.
