Fot. Fotolia
Krótka historia świętego Edmunda
Urodził się w 1540 roku w Londynie w rodzinie księgarza. Ukończył studia w Oxfordzie. Początkowo pracował jako kapłan anglikański. Lektura pism Ojców Kościoła przekonała go o wyłącznej autentyczności Kościoła katolickiego, do którego ostatecznie przystąpił w 1573 roku. Ponieważ groziło mu za to aresztowanie i prześladowania, opuścił Anglię. Przypłynął na kontynent i udał się do Rzymu. W tym mieście wstąpił do zakonu jezuitów. Z Rzymu trafił do Brna, gdzie odbył nowicjat, a stąd udał się do Pragi, gdzie został wykładowcą retoryki. W 1579 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Zyskał sobie u współczesnych opinię świetnego mówcy i kaznodziei. Pisał również wiersze i dramaty, które były wystawiany przez teatry działające przy kolegiach jezuickich.
Jest też autorem traktatu Decem rationes, w którym podjął polemikę z Kościołem anglikańskim. Zwierzchnictwo kościelne wezwało Edmunda do Rzymu, aby stąd, po wydaniu mu odpowiednich zaleceń i instrukcji, wysłać go z misją do Anglii. Pokonując wiele trudności dotarł do Londynu, gdzie przez kilka miesięcy prowadził w konspiracji działalność duszpasterską. Kiedy atmosfera wokół niego zaczęła się zagęszczać i coraz częściej odbierał sygnały o zagrożeniu, schronił się na prowincji. Jednak wskutek zdrady kogoś ze swojego bliskiego otoczenia został ujęty i uwięziony w londyńskim więzieniu Tower. Tutaj na zmianę – obietnicami i groźbami – usiłowano nakłonić Edmunda do powrotu na łono Kościoła anglikańskiego. On jednak konsekwentnie odmawiał. Poddano go więc torturom i wytoczono proces, oskarżając o zdradę stanu. Z rozkazu królowej Elżbiety I został skazany na śmierć. Zginął na szafocie w 1581 roku.
Co oznacza imię Edmund?
Imię Edmund składa się z germańskich członów ed – majątek, dziedzictwo i mund – opieka, co w sumie należy tłumaczyć jako „opiekun dziedzicznej majętności”.
Dzień św. Edmunda – 1 grudnia.
Źródło: Słownik patronów chrześcijańskich, Janina Kryńska, Wyd. Printex
