By dostąpić świętości w małżeństwie wystarczy cierpliwie znosić obecność drugiej osoby, zwłaszcza, gdy ta osoba ujawnia wszystkie niepożądane cechy zaraz po ceremonii zaślubin. Jednym z bohaterów Żywotów Świętych jest święty Gumar. Człowiek, który zasłynął nie męczeńską śmiercią, ani założeniem kilku klasztorów. Święty Gumar to wzór do naśladowania przez mężczyzn, którzy mieli mniej szczęścia i poślubili złośliwe kobiety. Małżeństwo ze złośliwą kobietą może bowiem tak wzbogacić mężczyznę, że osiągnie on świętość.
Historia Gumara
Gumar był rycerzem żyjącym w ósmym wieku naszej ery. Wsławił się prowadząc wojska frankońskie do wielu zwycięstw, dzięki którym imperium się rozrastało. Prawdopodobnie zasługi jakie Gumar miał dla państwa frankońskiego sprawiły, że zaczął on bywać częstym gościem na dworze króla Pepina Małego. Tam też zapoznał się z wiarą chrześcijańską. Zaprzyjaźnił się też z władcą, który podsunął mu pomysł, który wydawał się całkiem niewinny i zwyczajny – zasugerował, by waleczny Gumar ożenił się. Król wskazał nawet kobietę, którą Gumar mógłby poślubić. Kto mógł przypuszczać, że za zasługi i męstwo Pepin Mały odwdzięczy się swojemu rycerzowi takim wyborem żony. Może nawet sam władca nie wiedział, na jakie nieszczęście narazi Gumar proponując mu małżeństwo z niejaką Guinimarią. Gumar poślubił wspomnianą kobietę lecz decyzja ta okazała się nietrafiona. Guimaria była bowiem kobietą trudnego charakteru, nad wyraz złośliwą, zgorzkniałą. Gumar nie zaznał u jej boku szczęścia, ani tym bardziej spokoju, gdyż żona stale robiła mu wymówki, obrzucała oszczerstwami, a co najgorsze – burzyła jego autorytet w oczach służby. Z taką żoną Gumar nie tylko nie doczekał się potomstwa, ale też stał się rzadkim bywalcem we własnym domu.
Polecamy: Kim byli pierwsi Jakubowie?
Często wyruszał na wyprawy wojenne, z których jedną opisano dość dokładnie, a to z uwagi na postać owej żony. Otóż, kiedy Gumar po ośmiu latach wrócił z wyprawy do domu zastał zastraszoną służbę, a raczej jej pozostałości. Okazało się, że zona Gumara, podczas jego nieobecności, postanowiła zaoszczędzić na służbie, w wyniku czego ludzi ci pouciekali. Podanie o żonie Gumara głosi, że była ona tak skąpa, że nawet żałowała piwa chłopom pracującym przy żniwach. Gumar spróbował nieco załagodzić sytuację po swoim powrocie, jednak poprawa zachowania żony była tylko chwilowa. Wobec nierozerwalności małżeństwa Gumar sięgnął po inny środek pozwalający choć czasowo rozstać się z żoną. Małżeństwo przerodziło się w separację, a sam Gumar uznając trudności małżeńskie za rodzaj powołania został mnichem w Nivesdonck. W miejscowości tej ufundował również opactwo.
Wspomnienie patrona mężów mających złośliwe żony przypada na 11 listopada i najhuczniej obchodzone jest w Belgii, gdzie organizowane SA procesje ku czci św. Gumara.
Czytaj także: Sprawdź kim był św. Wiktor?
Jest on bowiem nie tylko patronem mężczyzn – mężów złośliwych żon, wspiera także małżonków, którzy nie mogą mieć potomstwa, ludzi ogarniętych smutkiem, małżonków w separacji.
