Krótka historia św. Ignacego
Urodził się w 1491 roku w kraju Basków na zamku Loyola. Wychowywał sie na dworze króla Kastylii, Ferdynanda V. Został żołnierzem i w pełni korzystał z uciech wojskowego życia. Pełnymi garściami czerpał przyjemności tego świata. Podczas oblężenia Pampeluny został ranny. Rekonwalescencja była długa, więc Ignacy miał dużo czasu na czytanie. Wśród jego lektur znalazły się też dzieła o tematyce religijnej.
Pod wpływem pracy Vita Christi, autorstwa zakonnika Ludolfa zrozumiał pustkę i bezsens swego dotychczasowego życia. Odbył spowiedź generalną i udał się do pustelni w pobliskiej grocie, gdzie spędził dwa lata. Tutaj doznał pierwszych wizji nadprzyrodzonych. W grocie powstała też jego pierwsza praca pt. Ćwiczenia duchowe. Odbył później pielgrzymkę do Rzymu i Ziemi Świętej, a po powrocie rozpoczął studia najpierw w Hiszpanii, potem w Paryżu. Skupił wokół siebie grupę ludzi, pragnących służyć Bogu. Było to zalążkiem Towarzystwa Jezusowego. Razem ze swoimi towarzyszami Ignacy przyjął święcenia kapłańskie. W Rzymie w 1540 roku spotkał się z papieżem Pawłem III, który zatwierdził reguły zakonu jezuitów. Ignacy Loyola zmarł w 1556 roku w Rzymie.
Znaczenie imienia Ignacy
Pochodzenie imienia Ignacy jest trudne do wyjaśnienia. Być może pochodzi od łacińskiego słowa ignis – ogień.
Czyim patronem jest święty Ignacy?
Święty Ignacy jest patronem rekolekcji i żołnierzy. Opiekuje się wilkami.
Dzień św. Ignacego – 31 lipca.
