Prawo do obniżenia wymiaru czasu pracy zamiast korzystania z urlopu wychowawczego przysługuje tylko kobiecie, która jest uprawniona do urlopu wychowawczego. Osobą uprawnioną jest pracownica, posiadająca co najmniej 6 miesięczny staż pracy. Do okresu tego wliczamy okresy poprzedniego zatrudnienia, czas urlopu macierzyńskiego oraz czas niezdolności do pracy z powodu ciąży.
Pracodawca jest obowiązany uwzględnić wniosek pracownicy o obniżenie wymiaru czasu pracy. Oznacza to, że nie może odmówić kobiecie zmiany wymiaru czasu pracy.
Zobacz także:Powrót do pracy po urlopie wychowawczym
Wniosek do pracodawcy
Kobieta, która zamiast korzystania z urlopu wychowawczego będzie chciała obniżyć wymiar swojego czasu pracy musi złożyć do swojego pracodawcy stosowny wniosek. Wniosek taki nie musi być składany w szczególnej formie. Warto jednak dla celów dowodowych złożyć go na piśmie.
Jeśli pracodawca nie uwzględni wniosku, kobieta ma prawo wytoczenia powództwa o zobowiązanie pracodawcy do obniżenia jej wymiaru czasu pracy.
Obniżenie wymiaru czasu pracy
Wymiar czasu pracy, do którego można obniżyć czas pracy pracownika, nie może być niższy niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy w okresie, w którym kobieta mogłaby korzystać z urlopu wychowawczego.
Zobacz także: Czas pracy kobiet
Ochrona przed wypowiedzeniem
Od dnia złożenia wniosku o obniżenie wymiaru czasu pracy do dnia powrotu do nieobniżonego wymiaru czasu pracy, pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę z pracownicą.
Jednak czy zawsze kobieta jest chroniona przed wypowiedzeniem. Rozwiązanie przez pracodawcę umowy jest dopuszczalne tylko w razie ogłoszenia:
- upadłości,
- likwidacji pracodawcy.
Rozwiązanie umowy jest możliwe także, jeśli zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownicy. Kobieta nie jest także chroniona przed zwolnieniami grupowymi.
Ochrona przed zwolnieniem trwa nie dłużej niż przez łączny okres 12 miesięcy.
