Dyskryminacja pośrednia
W procesie rekrutacyjnym często zdarza się, że pracodawcy dokonują tzw. dyskryminacji pośredniej. Dyskryminowanie pośrednie istnieje wtedy, gdy na skutek pozornie neutralnego postanowienia, zastosowanego kryterium lub podjętego działania występują lub mogłyby wystąpić niekorzystne dysproporcje albo szczególnie niekorzystna sytuacja w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych wobec wszystkich lub znacznej liczby pracowników należących do grupy wyróżnionej ze względu m.in. na płeć.
Równe traktowanie
Pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy. Równe traktowanie w zatrudnieniu oznacza niedyskryminowanie w jakikolwiek sposób, bezpośrednio lub pośrednio.
Pani Ania zgłosiła swoją kandydaturę na stanowisko produkcyjne w pewnej firmie. Posiada odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie do podjęcia takiej pracy. Niestety już przy składaniu CV dano jej do zrozumienia, że jej kandydatura nie będzie brana pod uwagę, ponieważ jest kobietą. Firma ta zatrudnia kobiety tylko na stanowiskach biurowych. Mimo tego, że są tam potrzebni pracownicy z takimi kwalifikacjami jakie posiada pani Ania, nie otrzymała ona tej pracy. Jest to typowy przykład dyskryminacji ze względu na płeć.
Jeśli postanowienie, kryterium lub działanie jest obiektywnie uzasadnione ze względu na zgodny z prawem cel, który ma być osiągnięty, a środki służące osiągnięciu tego celu są właściwe i konieczne nie można mówić o dyskryminacji.
Zobacz również serwis: Zarobki
Rozmowa kwalifikacyjna
Rozmowa kwalifikacyjna jest bardzo ważnym elementem w całym procesie rekrutacji pracownika na dane stanowisko. Może być źródłem wielu istotnych informacji dla pracodawcy o kandydacie do pracy. Istnieją jednak pewne granice dotyczące pytań zadawanych przez osobę rekrutującą, których nie można przekroczyć.
Pracodawca nie może zadać podczas rozmowy kwalifikacyjnej pytania „Czy ma pani zamiar mieć dzieci w ciągu najbliższych 2 lat ?”. Jest przejaw dyskryminacji.
Uprawnienia
Kobieta, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów. Skorzystanie przez nią z uprawnień przysługujących z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu nie może być podstawą niekorzystnego traktowania, a także nie może powodować jakichkolwiek negatywnych konsekwencji, zwłaszcza nie może stanowić przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie przez pracodawcę stosunku pracy lub jego rozwiązanie bez wypowiedzenia. Ochroną objęty jest również pracownik, który udzielił w jakiejkolwiek formie wsparcia pracownikowi korzystającemu z uprawnień przysługujących z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu.
Zobacz również serwis: Praca kobiet
