Wygląd
Owocniki dzieżki mają postać siedzących miseczek, bez trzonu, o średnicy do 10 cm. Starsze okazy bywają rozpostarte i pogięte. Miseczki są wewnątrz gładkie, jaskrawo pomarańczowe lub cynobrowoczerwone i pokryte warstwą zarodnikonośną. Z zewnątrz owocnik jest białawy i jakby oprószony mąką. Miąższ bardzo cienki, kruchy, woskowaty, szarobiały. Smak i zapach właściwie nie wyczuwalne w świeżych owocnikach, ale bardzo przyjemne po ich wysuszeniu.
Występowanie
Dzieżki wyrastają od maja do listopada, bardzo często w grupach i dużych skupieniach. Możemy je spotkać w miejscach nasłonecznionych - w widnych lasach, na ich skrajach, w zaroślach, w ogrodach, sadach, parkach, wzdłuż dróg i na łąkach, często na skarpach. Rosną bezpośrednio na gołej ziemi, zazwyczaj na piaszczystym podłożu.
Zobacz opis podobnej czarki szkarłatnej
Zastosowanie w kuchni
Grzyb jadalny, ale z powodu nikłej wartości i kruchości miąższu rzadko zbierany. Ma piękny kolor i możemy go wykorzystać np. do zup albo, po sparzeniu, do świeżych sałatek.
Kolor dzieżki jest tak jaskrawy, że łatwo ją dostrzec. Z daleka wyglądają jak porzucone skórki pomarańczy.
Gatunki podobne
Podobna jest czarka szkarłatna (Sarcoscypha coccinea) i czarka austriacka (Sarcoscypha austriaca), które jednak wyrastają bardzo wczesną wiosną na gałązkach i leżących pozostałościach drzew liściastych; obie mają intensywnie czerwony kolor. Kielonka błyszcząca (Caloscypha fulgens) jest mniejsza i brązowa po zewnętrznej stronie.
Do lasu weź ze sobą atlas!
