Zanim wyjdziesz z domu, kilka razy sprawdzasz czy drzwi są zamknięte, a gaz wyłączony? To może być nerwica natręctw!

Nerwica natręctw to choroba dzisiejszych czasów. Każdy przecież gdzieś się spieszy, gdzieś biegnie. Praca, zakupy, spotkanie, obiad - nie zauważamy takich drobnostek jak to, czy aby na pewno zamknęliśmy drzwi lub czy wyłączyliśmy światło. Dodatkowo nieustanny stres i mnóstwo obowiązków napiętrza poczucie lęku przed nawet najdrobniejszymi sprawami. I tak coraz więcej osób odczuwa strach przed tym, czy żelazko zostało wyłączone, a samochód zamknięty. Poznaj historię 3 kobiet, które widzą swój problem z nerwicą natręctw, ale w zasadzie nic z tym nie robią. Też tak masz?

To może być nerwica natręctw, chociaż wolę mówić o sobie, że jestem pedantką. Ubrania zawieszone w szafie według konkretnego klucza -kolorami i rodzajami: koszule, sukienki, marynarki. Na biurku nienaganny porządek, inaczej nie zacznę pracy. Zanim zabiorę się za gotowanie, sprzątam kuchnię. Zapytasz po co, w końcu zaraz znowu będzie tam brudno? Odpowiem: po to, żeby mieć komfort i odpowiednią aurę. Gdy wychodzę z domu do pracy, sprawdzam, czy wyłączyłam prostownicę, czy gaz jest zakręcony, balkon zamknięty, a nawet czy lodówka jest domknięta (bo przecież gdyby drzwi były tylko lekko przyklapnięte, to produkty spożywcze by się zepsuły!). Moja siostra śmieje się, że sprawdzając po 2-3 razy czy drzwi do mieszkania są na pewno zamknięte, kiedyś oderwę klamkę, ale ja dzielnie dalej to robię. Po co? Żeby nie gryźć się z tematem, gdy będę w pracy. Kiedyś wydawało mi się, że nie wyłączyłam prostownicy. Byłam już w połowie drogi do pracy, więc nie chciałam już cofać się do domu. W pracy zastanawiałam się, czy wszystko już mi spłonęło, czy coś jeszcze może zostało. Gdy wracałam i byłam już przed wejściem do mieszkania, czułam zapach spalenizny. Oczyma wyobraźni widziałam już zgliszcza moich mebli. Przekręciłam klucz. Serio – nogi miałam jak z waty. Oczywiście wszystko w domu było w porządku. Gdy emocje już opadły, zorientowałam się, że zapach z klatki schodowej bardziej przypominał smród po spalonych kotletach, niż po mieszkaniu.

Nie ma tygodnia, żebym nie wracała z przystanku do domu, bo wydawało mi się, że zapomniałam zamknąć drzwi. Powiem szczerze – ani razu drzwi nie były otwarte. Czasem jak wracam w połowie drogi do mieszkania, to myślę sobie, że to nienormalne. Mam świadomość, że drzwi tak naprawdę są zamknięte, ale i tak wracam, żeby się upewnić i mieć święty spokój przez cały dzień.

 

Mam taką swoją zasadę, że wszystko robię po 2 razy. Uważam, że to mi przyniesie szczęście, a jeśli czegoś nie zrobię 2 razy, to mam przeczucie, że wydarzy mi się coś bardzo złego. Drzwi, gaz, woda, balkon, pralka, samochód – sprawdzam 2 razy. Wiesz, ile razy upewniałam się, czy pilot do mojego Audi prawidłowo zadziałał? Najgorzej jest, gdy gdzieś wyjeżdżam. Pamiętam, jak raz jechałam z Warszawy do Poznania. W połowie drogi uznałam, że drzwi do mojego domu są jednak niezamknięte. Bałam się strasznie, że ktoś się wkradnie, że ograbi mnie ze sprzętu i biżuterii. Wróciłam. Sprawdziłam. Drzwi były zamknięte. Muszę przyznać, że pomimo że straciłam jakieś 3 godziny, to miałam czyste sumienie, udany weekend i brak stresu.

 

 

Nerwica natręctw to nic innego jak odczuwanie strachu i lęku w absurdalnych sytuacjach. Często bywa sadkiem po naszych przodkach, bo jest dziedziczona genetycznie. Nie raz wynika jednak ze stylu życia - zaburzenie dotyka tych, którzy są szczególnie zapracowani, mają wiele obowiązków lub zbyt martwią się rzeczywistością. Męczący i nasilający się strach często jest powodem trudności w normalnym funkcjonowaniu. Jak się okazuje, najbardziej na chorobę narażone są kobiety. Być może dlatego, że łączą tak wiele ról - są matkami, żonami, pracownikami i przede wszystki kobietami. Czy z nerwicy natręctw można wyjść? Jest to oczywiście możliwe, ale niestety bardzo trudne. Przede wszystkim potrzeba czasu, zmiany sposobu myślenia oraz niejednokrotnie po prostu pomocy specjalisty.

 

Antoni Kępiński, Psychologia natręctw