Podstawowym zabiegiem profilaktycznym jest oczywiście mierzenie temperatury. Kotu mierzy się temperaturę w odbycie za pomocą specjalnego termometru weterynaryjnego. Zanim przystąpimy do badania końcówkę termometru należy posmarować wazeliną, w innym przypadku badanie będzie dla kota bolesne. Prawidłowa temperatura kota to 38 a 39.3 stopni Celsjusza. Dobrym pomysłem jest zmierzenie temperatury kota zdrowego, aby wiedzieć jaką ma zazwyczaj temperaturę.
Kolejnym badaniem jest sprawdzenie dziąseł kota. Dziąsła zdrowego kota powinny mieć różową barwę. Dziąsła bardzo blade, szare, żółte, niebieskie, czerwone, ceglaste są znakiem choroby i należy z pupilem udać się do lekarza. W kolejnych krokach opiszemy, jak obserwować kota i z jego zachowania wyczytać potencjalne choroby.
Warto zobaczyć: Czym charakteryzują się koty domowe? – krótka charakterystyka
Pierwszą oznaką jakiejkolwiek choroby są zazwyczaj ospałość i nierychliwość. Przyczyną takiego stanu może być jakiś wirus, infekcja czy też odwodnienie organizmu. W skrajnych przypadkach powodem może być krwawienie wewnętrzne. Może to być również brak apetytu lub anemia. Jeśli zachowanie kota jest nietypowe, na przykład godzinami przesiaduje w jednym miejscu, jest nadzwyczajnie leniwy, nie reaguje na zawołania i jest cichy, może to oznaczać chorobę. W takim przypadku należy z kotem udać się do lekarza.
Wspominaliśmy już o braku apetytu. Może to być jednym z objawów choroby. Chory kot nie chce jeść jak również prawie w ogóle nie pije. Jest to powód do poważnego niepokoju, ponieważ w ciągu kilku godzin kot może się odwodnić, a to doprowadzi do poważnych komplikacji. Dodatkowo, jeśli występuje biegunka czy wymioty, należy z kotem udać się do lekarza. Może to być bowiem objaw zatrucia pokarmowego.
Wymioty i biegunka występują również w przypadku innych, niekiedy dużo poważniejszych chorób. Wymioty i biegunka szybko mogą doprowadzić kota do odwodnienia i hipoglikemii co może spowodować drgawki, zapaść a nawet śmierć. Dlatego, jeśli kot przestał pić i jeść, należy jak najszybciej udać się do weterynarza.
Zobacz również: Ailurofobia i ailurofilia - co to takiego?
