Co kryją w sobie kiełki?
Kiełki nasion to prawdziwe źródło witamin, mikroelementów, soli mineralnych oraz składników odżywczych. Świeże kiełki są bogate w białka, kwasy tłuszczowe omega–3 oraz błonnik. Ze względu na ich niską kaloryczność możemy je jeść w zasadzie bez ograniczeń.
Regularne spożywanie kiełków zapobiega wielu groźnym chorobom, wzmacnia nasz system odpornościowy, zapobiega powstawaniu nowotworów oraz uzupełnia brak witamin i soli mineralnych. Kiełki są idealne dla wegetarian.
Co zawierają w sobie różne rodzaje kiełków?
- lucerna (alfalfa) – źródło żelaza i łatwo przyswajalnego białka,
- brokuł – zawiera likwidujące wolne rodniki sulforafany, stosowane w profilaktyce nowotworów,
- burak – źródło witamin: A, C i B1 oraz składników mineralnych (potas, wapń, żelazo, magnez, miedź, mangan, kobalt, rubid i cez) a także błonnika, beta cyjaniny i białka,
- cebula – bogata w witaminy: A, B, C i E oraz w składniki mineralne (potas, wapń, żelazo, magnez, cynk, fosfor, fluor, mangan, selen i siarka) jak również w karoten, chlorofil i białko (20%),
- fasola adzuki – zawiera witaminy: A, B1, B2, B3, B5, B6 i B9, a także błonnik, fitosterol, białko (25%) oraz składniki mineralne (wapń, żelazo, magnez, cynk, potas, mangan, fosfor, miedź i selen),
- fasola mung – nieocenione źródło witamin: A, B1, B2, B3, B5, B6, B9, C, E i K, błonnika, karotenu, białka (25%) oraz składników mineralnych (wapń, magnez, fosfor, żelazo, potas, cynk, jod, mangan, lit, selen i miedź),
- kapusta – źródło witamin: A, B1, B2, B3, B5, B6, B9, C, E i K, błonnika, chlorofilu, karotenu, białka (35%) oraz składników mineralnych (wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, cynk i selen),
- koniczyna – zawiera witamin: A, B1, B5, B6, C, E i K, fitoestrogeny, antyoksydanty, saponiny, glikozydy, flawonoidy, chlorofil, aminokwasy, błonnik, karoten, białko (35%) oraz składniki mineralne (wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, cynk, sód, miedź, mangan i selen),
- kozieradka – bogata w witaminy: A, B1, B2, B3, B5 i C, saponiny, flawonoidy, lecytynę, białko (29%) oraz składniki mineralne (wapń, żelazo, cynk, potas, fosfor i siarka),
- rzeżucha (pieprzyca) – jest źródłem witamin: A, B1, B2, B3, B9, C i K, olejków eterycznych, białka i składników mineralnych (wapń, żelazo, fosfor, cynk, mangan, magnez, potas i jod),
- pszenica – zawiera witaminy: A, B1, B2, B3, B5, B6, B9 oraz składniki mineralne (żelazo, wapń, magnez, fosfor, potas, selen, mangan, jod, miedź, cynk, krzem i molibden). Jest bogata także w błonnik, amigdalinę i białko (14%),
- rzodkiewka – to źródło witamin: A, B1, B2, B3, C, E i składników mineralnych (wapń, żelazo, magnez, cynk, siarka, potas, fosfor, miedź i mangan) oraz chlorofilu, inozytolu, PABA i białka,
- słonecznik – jest bardzo bogaty w witaminy (A, B1, B2, B3, B5, B6, B7, B11, C, D, E, K), składniki mineralne (wapń, żelazo, fosfor, cynk, miedź, magnez, potas, kobalt, fluor, jod, mangan, selen, krzem i sód) oraz nienasycone kwasy tłuszczowe, koenzym Q10, saponiny, albuminy, lecytynę, betainy, taniny, pektynę, inozytol, PABA, lignany, kwas pangamowy i białko (24%–30%),
- soczewica – zawiera kwas foliowy o działaniu krwiotwórczym, a także niezbędne witaminy (A, B1, B2, B3, B5, B6, B9, C, K), składniki mineralne (wapń, żelazo, fosfor, cynk, miedź, magnez, potas, bor, molibden, selen, sód i siarka) oraz beta karoten, koenzym Q10, błonnik, amigdalina, lignany, kwas pangamowy, inozytol, PABA, lecytyna i białko (21%),
- soja – jest źródłem witamin (A, B1, B2, B5, B9, C, E, K), składników mineralnych (wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, miedź, mangan) oraz lecytyny, fitoestrogenów, błonnika i białka.
Zobacz także: Dlaczego zdrowa żywność jest zdrowsza?
Jaka jest historia kiełków?
Wszystko zaczęło się od żeglarzy, którzy płynęli w górę rzeki Jangtsekiang – okazało się, że jedyny prowiant, jaki im został podczas tej długiej podróży, to suszona fasola, która pod wpływem wilgoci zaczęła kiełkować. Żeglarze odkryli, że jest nie tylko smaczna, ale również dodaje wigoru. Od tego czasu spożywa się kiełki różnych roślin strączkowych, zbóż i nasion.
Podobno z doświadczenia tych chińskich żeglarzy korzystał także znany podróżnik James Cook. Na jego pokładzie kiełkujące rośliny służyły jako źródło witaminy C, a tym samym chroniły marynarzy przed szkorbutem.
Dlaczego warto jeść kiełki?
Obecnie jedzenie kiełków służy jako uzupełnienie diety i ochrona przed chorobami m.in. zawałem lub rakiem. Warto włączyć kiełki do codziennej diety, nie tylko dlatego, że są niskokaloryczne, ale przede wszystkim dlatego, że są bogate w niezbędne naszemu organizmowi witaminy i mikroelementy.
W jaki sposób można hodować kiełki?
Jedną z metoda jest hodowanie nasion w słoiku. Należy wsypać nasiona do słoika (aby nie przekraczały ¼ objętości słoika) i zalać letnią wodą. Kiedy nasiona są już odmoczone, na otwór słoika nakładamy gazę i zaciskamy ją gumką. Następnie wylewamy wodę, przepłukując nasiona. Słoik stawiamy do góry dnem pod kątem 45o, najlepiej na jakiejś podstawce, aby woda mogła swobodnie ściekać. Kiełki należy przepłukiwać 2–3 razy dziennie.
Kiełkownica to dobra metoda do hodowania kilku rodzajów kiełków na raz. Kiełkownica to zwykle zestaw 2 lub 3 nakładających się na siebie tacek ze zbiornikiem na wodę i pokrywą. Kiełki należy przepłukiwać 2–3 razy dziennie, najlepiej każdą tackę oddzielnie. Priorytetem jest dokładne odsączanie wody po każdym przepłukaniu. W kiełkownicy najlepiej rosną kiełki: rzodkwi, koniczyny, lucerny, brokułów oraz kapusty, ponieważ kiełkownica zapewnia im równomierny dostęp do światła, co ma wpływ na prawidłowy rozrost.
Możemy wykorzystać również specjalne woreczki służące do hodowli kiełków. Są one wykonane z tkanin lnianych i konopnych (można również wykonać taki woreczek samodzielnie). Ta metoda zapewnia nasionom odpowiednią cyrkulację powietrza oraz poziom wilgoci. Jest również najlepszym sposobem na wyhodowanie kiełków fasoli (każdej odmiany), zbóż, soczewicy, soi i ciecierzycy.
Należy namoczyć i dokładnie osuszyć nasiona, a następnie wsypać je do woreczka. Dwa razy dziennie należy zanurzyć woreczek przepełniony nasionami w naczyniu pełnym wody na ok. minutę, następnie powiesić np. nad zlewem żeby woda mogła swobodnie ściekać. Po odcieknięciu całej wody, hodowlę możemy położyć gdzie tylko chcemy. Taki woreczek nadaje się też idealnie do przechowywania gotowych kiełków w lodówce.
Do kiełkowania możemy wykorzystać również płaskie sitko albo ligninę. Odmoczone i wypłukane nasiona należy wysypać na płaskie sitko, które trzeba włożyć do szklanki lub innego naczynia, aby ściekająca woda mogła znaleźć miejsce odpływu. Kiełki należy przepłukiwać 2–3 razy dziennie. Ta metoda zapewnia nasionom dobry dostęp do światła.
Ligninę należy rozłożyć na płaskim talerzu lub włożyć ją do pojemnika, dobrze ją namoczyć i rozsypać na niej nasiona. Kiełki należy podlewać 2 razy dziennie oraz odlewać nadmiar wody. W taki oto sposób najłatwiej kiełkuje rzeżucha, rzodkiewka, gorczyca i siemię lniane.
Zobacz także: Dlaczego warto jeść orzechy?
