Aktywność fizyczna - pomocna w walce z cukrzycą

Na wieść o przewlekłej chorobie, towarzyszącej już do końca życia jakoś ochoczo nie podejmujemy żadnych aktywności. Wielu z nas przyjmuje bierną postawę wobec choroby, nie podejmując walki o to co najcenniejsze – zdrowie. Niektóre choroby można jednak zwalczyć metodami niefarmakologicznymi. Przykładem jest cukrzyca typu II, którą można zniwelować przez wdrożenie pewnych zmian w swój styl życia.
/ 01.03.2009 22:30
Na wieść o przewlekłej chorobie, towarzyszącej już do końca życia jakoś ochoczo nie podejmujemy żadnych aktywności. Wielu z nas przyjmuje bierną postawę wobec choroby, nie podejmując walki o to co najcenniejsze – zdrowie. Niektóre choroby można jednak zwalczyć metodami niefarmakologicznymi. Przykładem jest cukrzyca typu II, którą można zniwelować przez wdrożenie pewnych zmian w swój styl życia.

Niewątpliwie, chodzi tu głównie o dietę i wysiłek fizyczny. Dieta jest głównie oparta o zasady zdrowego żywienia i opracowane proporcje składników pokarmowych. Dawka aktywności fizycznej, także nie jest specjalnie wysoka. Zaleca się by ćwiczyć co 2-3 dzień, ale codzienny wysiłek fizyczny, także jest wskazany.

Dzięki regularnemu ruchowi, nasz organizm skorzysta. Zwiększy się wrażliwość tkanek na hormon, którym jest insulina. Zatem poziom glukozy będzie się obniżał do prawidłowego poziomu. Ponadto pomaga w unormowaniu ciśnienia tętniczego krwi i gospodarki lipidowej, co też jest niezwykle istotne w leczeniu cukrzycy. Obydwa te stany, często współistnieją z cukrzycą. Dzięki regularnemu wysiłkowi zmniejszymy też masę ciała.

Jednak podejmując się jakiejś aktywności fizycznej, osoba z cukrzycą musi pamiętać o tym, że ruch to swego rodzaju lek, który ma być dostosowany przez lekarza indywidualnie i precyzyjnie do danej osoby. Ci, którzy nie prezentują powikłań, mają dobrze kontrolowaną glikemię – mogą podejmować każdą aktywność fizyczną. Intensywność ćwiczeń, również może być dowolna.

Aktywność fizyczna - pomocna w walce z cukrzycą

Inaczej sprawa się ma z osobami starszymi i otyłymi, cierpiącymi z powodu cukrzycy typu II. Dla nich odpowiednią aktywnością są spacery, nieforsowne ćwiczenia w liczbie 3 do 5 w tygodniu, przekładając na minuty – około 150 minut na tydzień. Dzienny wysiłek powinien trwać od 30 do 40 minut.

O czym należy pamiętać przy ćwiczeniach?
  • przed wysiłkiem i po nim trzeba zmierzyć poziom glukozy we krwi za pomocą swojego glukometru
  • skontrolować swoje ciśnienie i puls przed i po ćwiczeniach
  • należy mieć przy sobie jakiś słodki sok, kawałek czekolady, cukierek żeby w razie niedocukrzenia szybko zareagować
  • warto obserwować swój organizm podczas treningu; które ćwiczenia nam służą, przy których się gorzej czujemy, jak szybko się męczymy – wszelkie nieprawidłowości koniecznie trzeba przedstawić lekarzowi
Kto nie powinien podejmować aktywności fizycznej?
  • osoby u których poziom glukozy przekracza 250mg%
  • chorzy z wysokim ciśnieniem tętniczym
  • ci, u których pojawił się aceton w moczu
  • osoby przemęczone, z gorączką, osłabione
Wysiłek fizyczny zapobiega też pogłębianiu się choroby i wystąpieniu groźnych powikłań cukrzycowych. Jednak ludzie nie doceniają tego, że własną „pracą” bez konieczności łykania kolorowych tabletek, mogą osiągnąć sukces zdrowotny. Nadal pacjenci nie stosują się do zaleceń lekarza. Wolą iść na łatwiznę, przyjmując coraz to różniejsze medykamenty. Trzeba jednak liczyć się z tym, że pomimo tego, iż mamy wiele leków hipoglikemizujących, niekoniecznie one będą skuteczne na stałe. Po pewnym czasie nasz organizm się do nich przyzwyczaja. Arsenał farmakologiczny się kurczy, pozostawiając insulinoterapię. Leczenie farmakologiczne niewsparte prawidłowym stylem życia, nie przyniesie oczekiwanych efektów.

Katarzyna Ziaja

Redakcja poleca

REKLAMA