Rozmawiaj i słuchaj
Bardzo ważne jest, aby znaleźć czas na wspólną rozmowę. Jako rodzic staraj się wysłuchać tego, co ma do powiedzenia twoja pociecha. Nie narzucaj dziecku z góry swojego zdania na dany temat.
W czasie rozmowy nie zajmuj się innym rzeczami, tylko uważnie słuchaj i analizuj przebieg rozmowy. W ten sposób dziecko będzie wiedziało, że jesteś zainteresowany i ciekawy tego, co się u niego dzieje.
Unikaj pytań w stylu: „Co kochanie mówiłeś?” bądź odkładania rozmowy na później („Zaczekaj chwilę, muszę odebrać telefon”).
Zaufanie i szczerość
Największą trudność w budowaniu przyjaźni z dzieckiem sprawia rodzicom zbudowanie więzi opartej na wzajemnym zaufaniu. Poważną granicę stanowi niewłaściwe wychowanie dziecka. Brak prawidłowej komunikacji i wzajemnej uwagi czy wspólnych zainteresowań prowadzi do powstania bariery i zamykania się każdej ze stron w swoim świecie.
Szczerość i zaufanie opierają się na wzajemnym szacunku, wyrozumiałości i dobrych relacjach.
Gdy pojawia się problem
Zawsze chcemy dla dziecka jak najlepiej. Staramy się je chronić przed problemami, ale rzadko uczmy, jak powinno sobie z nimi radzić, gdy się pojawią.
Zwykle udzielamy starych, niekoniecznie dobrych rad bądź bagatelizujemy sprawę, zostawiając dziecko sam na sam z problemem. Nie popełniajmy takich błędów!
Gdy okazujemy wsparcie i pomagamy, dziecko wie, że może na nas liczyć. Nie boi się otwarcie mówić o tym, co go boli, co mu się nie udało, dlaczego źle się zachowało.
Zobacz też: Jak rozmawiać z dzieckiem o śmierci?
Kontroluj, ale też daj swobodę
Tendencja do zakazywania, nakazywania i zabraniania jest wrodzoną cechą każdego z rodziców. Gdy nie zgadzamy się na wyjście z kolegami, zabieramy kieszonkowe lub komputer za złe stopnie w szkole, dziecko reaguje złością, gniewem i agresją.
By zapobiec takim sytuacjom, warto ustalić z dzieckiem pewne zasady i reguły, za przekroczenie których będzie musiał ponieść pewne konsekwencje.
Wypracowanie odpowiedniego stylu wychowania ograniczy rodzicielską kontrolę, a dziecko poczuje odrobinę swobody i luzu.
Nie wymagaj zbyt wiele
Pozwól dziecku być sobą. Nie każ mu robić czegoś, na co nie ma ochoty i co nie sprawia mu przyjemności. Zaakceptuj jego pomysł na siebie, jego pasje, hobby. Jeśli czegoś nie tolerujesz, staraj się wytłumaczyć dziecku, dlaczego nie chcesz, żeby się tym zajmował. Przedstaw swoje obawy, ale i wykaż zrozumienie.
Jeśli nie zaakceptujesz dziecka takim, jakim jest, nie stworzysz z nim przyjaźni. Dziecko znajdzie prawdziwego przyjaciela w innej osobie, która będzie dzielić jego pasje i zainteresowania.
Zobacz też: Jak ograniczyć przemoc w szkole?
