Czy Polacy są brzydcy?
Inną, niezwykle często przywoływaną przez respondentki kwestią jest wątpliwa atrakcyjność fizyczna młodych polskich mężczyzn. Nie chodzi tu bynajmniej jedynie o brak „naturalnej urody”, choć wspomniano i o tym: „[...] wymagają dużo od kobiet, niewiele z kolei od siebie. Dotyczy to między innymi wyglądu – kobieta musi być piękna, szczupła, zadbana, a oni? Uważają, że nic nie muszą ze sobą robić, i to niestety widać na ulicach... ze świeczką można szukać faceta dobrze wyglądającego pośród morza pięknych kobiet w Polsce. Raz kolega z Niemiec zapytał mnie, jak to jest w ogóle możliwe, że Polki są takie piękne, a Polacy tacy brzydcy? Jak to jest genetycznie możliwe? I coś w tym jest, bo nie pierwszy raz się wówczas spotkałam z taką opinią obcokrajowców – i kobiet, i mężczyzn!”
Higiena intymna – czy zachowana?
Największy problem w tym kontekście stanowi brak świadomości, co do potrzeby dbania o swoje ciało i swój wizerunek, jaki wciąż obserwować można wśród przedstawicieli męskiej zbiorowości w Polsce, a który w skrajnych przypadkach ociera się o brak zachowywania podstawowych zasad higieny: „Mężczyźni niestety często nie zachowują podstawowej higieny osobistej (niestety często doświadczam tego w pociągu w upalne dni), o dbałości o ubiór już nie wspomnę”.
Rozwijając wątek ubioru: „[...]nie twierdzę, że mężczyźni mają uczęszczać do kosmetyczki, ale na Boga, co drugi nosi sweter à la Kononowicz i adidasy. Nie jestem zwolenniczką metroseksualnych lalek, tylko mężczyzn, którzy wiedzą, że majtki zmienia się codziennie (okej, popłynęłam, ale chyba wiesz, o co mi chodzi)”.
Zobacz też: Wiek, atrakcyjność a może inteligencja? - o preferencjach w doborze partnera
Dlaczego polscy mężczyźni są nieatrakcyjni?
W kontekście dbania o ciało i formę fizyczną:
„Polscy mężczyźni są niestety zaniedbani. Często zapominają o higienie osobistej, mają nieświeży oddech, nie mają stylu. Trudno powiedzieć, aby taki facet był przystojny. Zauważam tendencję do „odpuszczania” sobie absolutnie jakiegokolwiek wysiłku fizycznego po osiągnięciu 30. Tyją, mają „piwne” brzuchy, stają się nieapetyczni”.
Podsumowując ten wątek: „Mężczyźni niestety są brzydcy, mają tragiczne i identyczne fryzury, generalizując, ubierają się beznadziejnie. Mężczyźni w Polsce po prostu wyglądają, jakby nigdy nie słyszeli o tym, iż można (a wręcz trzeba) na swój wygląd wpływać poprzez styl/ubiór/fryzurę. Jednym słowem porażka”.
Zmiany społeczne a zmiany mężczyzn
O wiele poważniejszym problemem wydaje się specyficzna cecha polskich mężczyzn, jaką jest wspominany już problem z reakcją na zmiany społeczne zachodzące w otaczającej ich rzeczywistości. Potwierdzają to diagnozy socjologiczne oparte na badaniach oraz obserwacjach polskiego społeczeństwa. Zdaniem Chmury-Rutkowskiej i Ostrouch: ”Obecnie coraz więcej uwagi poświęca się słabemu dostosowaniu mężczyzn do zmian społecznych, które nastąpiły w ciągu ostatnich lat [...], najistotniejsze z nich to zrównanie w krajach demokratycznych prawnego statusu kobiet i mężczyzn, zakwestionowanie wyższości intelektualnej mężczyzn dzięki rozwojowi badań psychologicznych oraz powszechnemu dostępowi kobiet do edukacji, przejęcie przez kobiety najważniejszych wyznaczników męskiej roli (aktywność zawodowa i społeczna) oraz cech stereotypu męskiego (niezależność, orientacja na osiągnięcia), spadek znaczenia siły fizycznej na rzecz technologii [...]”.
Tym samym współcześni mężczyźni wciąż mają problem z dostosowaniem się do sytuacji, w której tradycyjne role genderowe nie znajdują już odzwierciedlenia w relacjach społecznych, a przynajmniej nie są już akceptowane przez coraz większą grupę kobiet:
„O ile bowiem kobiety szybciej podejmują (re)konstruowanie swojej roli przez adoptowanie cech i aktywności wcześniej kulturowo zarezerwowanych dla mężczyzn, o tyle u mężczyzn redefinicja ich ról następuje znacznie wolniej”.
Tego typu spostrzeżenia pojawiają się także w wypowiedziach osób biorących udział w badaniu:
„Polskie kobiety w dzisiejszym świecie mają więcej możliwości rozwoju i coraz częściej chcą z tego przywileju korzystać. Buntują się więc narzuceniu standardowej roli żony i matki. Są ambitne i chcą próbować swoich sił w każdej dziedzinie, często tam gdzie wcześniej dominowali mężczyźni. Daje to polskim kobietom zupełnie nową perspektywę. Często nie chcą już tego, co wcześniej wydawało im się zupełnie naturalną koleją rzeczy: małżeństwo – rodzenie dzieci. Są błyskotliwe i pewne siebie, co z kolei drażni polskich facetów. Oni wciąż kochają dominować i czuć przewagę nad kobietą”.
Podobnego podsumowania dokonuje Szlendak:
„Niestety tak to już jest, że mężczyźni dużo oporniej od kobiet reagują na społeczne wpływy, nawet na te ze wszech miar pozytywne. Po prostu mężczyznę jest znacznie trudniej na nowo ukształtować... [...], mężczyźni zmieniają się w stworzenia bierne – nowa rzeczywistość ich rozleniwia, wolniej też reagują na zmiany”.
Zobacz też: Czego brakuje polskim mężczyznom?
Fragment pochodzi z książki „Karuzela z mężczyznami” Katarzyny Wojnickiej i Eweliny Ciaputy (wydawnictwo Impuls, Kraków 2011).
