alkoholik - co dalej ze związkim??

piszę, bo nie wiem, co robić..

od tygodni, ba, miesięcy, biję się z myślami, co zrobić, odejść czy zostać z facetem, ktory pije. nasz prawie czteroletni związek nigdy nie przechodzil takiego kryzysu, jak teraz. nie mam już ani sił, ani pomyslów, co jeszcze mogę zrobić, by można było jakoś z tego wyjść i uratować wspólne lata. on wie, że ma provblem z alkoholem, ale odmawia leczenia, odmawia nawet wizyty w poradni, bo "sam przestanie pić, jak zechce". z kolei jeśli o nas chodzi, to też uważa, że jest źle, ale na moje propozycje pójscia do kogoś, kto zna się na pomaganiu parom w kryzysach stwierdza albo że to ja powinnam sie sama leczyć, bo jestem chora, albo że sami powinniśmy sobie poradzić, zamiast gadać z obcymi na temat naszych prywatnych problemów. i tak jest od kilku miesięcy. jeden dzień miły, następny jak najgorszy koszmar, i od nowa.

jego picie wykańcza mnie psychicznie, nie dociera do niego, ze mam już jednego alkoholika w rodzinie (ojca) i ze nie zgadzam się na zycie z kolejnym, zbywa to obrażonymi uwagami, bym go nie porównywała do swego ojca.

wczoraj w nocy jednak coś we mnie pękło, gdy wrócił tak pijany, że zamiast w toalecie załatwił się w przedpokoju - po raz pierwszy w życiu nazwał mnie k*** - i zanim pomyślalam, uderzylam go z całej siły w twarz.. nigdy nie myslalam, ze jestem do czegos takiego zdolna!!

nie wiem co robić, w pracy kompletnie nei moglam sie skupic, ciągle myślalam, co dalej, co dalej.
z jednej strony kocham go tak, że oddałabym za niego życie, z drugiej - jestem wrakiem, jestem psychicznie wyczerpana i nigdy nei wiem, czy wroci trzezwy, czy tez np. przyjdzie po mnie do pracy tak pijany, ze nie trafi na krzesło w tramwaju..

on raz przyrzeka, że jestem kobieta jego życia i ze skonczy z piciem, bo nie chce mmie stracic, a raz, ze jestem tak beznadziejna, ze brak mu słów. na jego wyzwiska nie zwracałam juz uwagi, dopiero wczoraj coś po prostu we mnie pękło.

boję się, ze jesli zdecyduję się jakims cudem na rozstanie, to że on sobie nie poradzi, ze się już do końca stoczy, a ja będę miała wyrzuty sumienia, ze sie poddałam, zamiast ciągle próbować mu pomóc.
czuję się tak koszmarnie źle..