Jak dochodzi do zakażenia?
Rzeżączkę powoduje bakteria, dwoinka nazwana Neisseria gonorrohoe, zwyczajowo nazywana gonokokiem. Choroba przenosi się drogą kontaktów seksualnych, również podczas stosunków oralnych i analnych – wówczas, oprócz narządów płciowych, może dotyczyć także jamy ustnej, gardła lub odbytu.
Teoretycznie istnieje możliwość zarażenia się rzężączką również przez kontakt z przedmiotami higieny osobistej, z których korzystała wcześniej osoba chora, jednak u mężczyzn jest to bardzo mało prawdopodobne. Od momentu zakażenia, czyli przeniesienia bakterii z osoby chorej na zdrową, do wystąpienia objawów mija zwykle kilka dni. W tym „bezobjawowym” okresie zakażona osoba może przekazywać infekcję na inne osoby zupełnie nieświadomie.
Polecamy: Czy seks oralny jest zdrowy?
Jakie są objawy?
Typowymi objawami rzeżączki u mężczyzn są pieczenie i ból podczas oddawania moczu oraz obfity, nieprzyjemnie pachnący, ropny wyciek z cewki moczowej. Objawy te dotyczą większości mężczyzn. Trochę inaczej jest z kobietami – u nich też mogą wystąpić dolegliwości przy oddawaniu moczu, ból podczas stosunku, obfita wydzielina z pochwy. Jednak te objawy pojawiają się tylko u części zarażonych pań. I tu zaczyna się problem – bezobjawowe zakażenia mogą trwać miesiącami, a nieświadoma ich osoba może zarażać kolejnych partnerów seksualnych.
Co robić, jeśli mam objawy?
Jeśli pojawią się powyższe objawy trzeba wybrać się do lekarza. Najlepiej do dermatologa-wenerologa (nie potrzeba do niego skierowania), ale można też udać się do lekarza pierwszego kontaktu. Z cewki moczowej trzeba będzie pobrać wymaz – wacikiem na patyczku lekarz pobiera trochę wydzieliny lub delikatnie pociera nim o skórę przy ujściu cewki. Pozwala to na dokładną diagnozę i skuteczne leczenie.
Rzężaczkę leczy się antybiotykami – dawniej podstawowym lekiem była penicylina, jednak bakterie stają się na nią coraz bardziej oporne. Dlatego obecnie najczęściej stosuje się antybiotyki z grupy cefalosporyn lub fluorochinolonów, często w pojedynczej dawce domięśniowej lub doustnej. Leczenie wcześnie wykrytej rzeżączki ma dużą skuteczność.
Czytaj także: Rzeżączka - dlaczego tak ważne jest wczesne podjęcie leczenia?
Jak skutecznie się wyleczyć?
Bardzo ważnym zaleceniem, którego trzeba przestrzegać jest wstrzemięźliwość seksualna. Słowem – co najmniej 3 tygodnie bez seksu. Poza tym, jak w każdej chorobie przenoszonej drogą płciową, niezwykle istotne jest leczenie wszystkich partnerów seksualnych. W końcu nie złapałeś rzeżączki z powietrza. Jeśli masz stałą partnerkę, koniecznie musi się zgłosić do ginekologa.
Rzeżączka może mieć poważne powikłania. Nie leczona szerzy się na pobliskie narządy, powodując np. zapalenie prostaty lub najądrzy. Niekiedy dwoinki rzeżączki rozsiewają się po całym organizmie. Wówczas może dojść do zapalenia stawów, a w najpoważniejszych przypadkach zapalenia opon mózgowych lub sepsy.
Czy choroba może wyleczyć się sama?
Niestety nie. Bywa, że objawy po jakimś czasie ustępują. Nie oznacza to jednak wyleczenia, a tylko przejście choroby w stan przewlekły. Jest to bardzo groźna sytuacja, ponieważ osoba z takim „utajonym” zakażeniem cały czas może zarażać swoich partnerów seksualnych. Dodatkowo narażona jest na poważne powikłania.
