Parafilie, czyli dawne „zboczenia” i „dewiacje” to temat należący raczej do tych owianych tajemnicą i wstydliwością. Nie każdy jest w stanie przyznać się do swoich upodobań i fantazji, w obawie o dziwne reakcje ewentualnego partnera. Wśród społeczeństwa budzą niemal sensacyjne zainteresowanie i jednocześnie postawy nietolerancji, a często również obrzydzenia.
Istnieje wiele parafilii, jednak rzadko są one uznawane za poważną chorobę. Nietypowe formy zaspokajania popędu, mogą jednak wskazywać na jakąś dolegliwość psychiczną. Bywa, że są one czymś w rodzaju ucieczki od wyzwalających lęk kontaktów płciowych lub substytutem aktu seksualnego.
Przyczyny takowych zaburzeń, na ogół drzemią w psychice, chorobach somatycznych, a także w obyczajach danej kultury. Jeżeli chodzi o etiologię psychiczną, parafilie w szczególności występują jako odezwa na silne bodźce pornograficzne, traumy seksualne, zaburzenia identyfikacji z płcią, zaburzenia osobowości oraz „uzależnienie” od seksu i inne nałogi. Choroby somatyczne, w których mogą pojawić się atypowe pragnienia seksualne to przykładowo zaburzenia hormonalne, neurologiczne i genetyczne. Natomiast czynniki kulturowe, mogące odzwierciedlić się w parafiliach to obyczajowość erotyczna, kult i celebrowanie aktów seksualnych, a także wpływ subkultury.
Parafilię leczy się wówczas, gdy jej praktykowanie zagraża partnerowi dewianta, samemu dewiantowi i jego otoczeniu. Także gdy sama dewiacja wywołuje wstręt, obrzydzenie i cierpienie psychiczne u osoby dotkniętej określoną parafilią...
Gdy grzeje cię banan
Tytułowa sitofilia jest jednak dewiacją, która raczej nie stanowi zagrożenia ani dla partnera, ani dla osoby wykazującej zainteresowanie tą formą zaspokajania popędu. Sitofilia bowiem, to parafilia, w której satysfakcja seksualna osiągana jest na drodze pobudzania się żywnością. Upodobania takie prezentują zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Przykładowym sposobem osiągania rozkoszy seksualnej na tej drodze jest masturbowanie się kobiet bananem, ogórkiem, kolbą kukurydzy lub samozadowalanie się mężczyzn odpowiednio wydrążonym melonem, słoikiem z miodem lub wątróbką.
Inną zabawą stitofilów jest coś w rodzaju „uczty zmysłów”. Polega na odpowiednim przygotowaniu talerza z potrawą (papierowy z wyciętym pośrodku otworem). Nakłada się go na męskie genitalia, tak aby jądra i prącie znalazły się na dnie talerza. Następnie na tak powstałym „naczyniu” układa się wybraną potrawę: zimną (lody, schłodzone owoce, musy, polewy smakowe, bita śmietana, kostki lodu) lub ciepłą (spaghetti, puree ziemniaczane, frytki, ciepła czekolada). Wszelkie doznania seksualne wzbogacają pieszczoty oralne (m. in. usta zjadające potrawę). Jeszcze innym elementem, który spotęguje podniecenie u sitofilów jest skrępowanie i unieruchomienie partnera (bondage).
albo śliwka...
Preferowanymi sposobami zaspokajania się jedzeniem, jest często wydrążona miękka śliwka nasuwana rytmicznie na żołądź prącia, jak również umieszczanie w odbycie np. winogron, pomidorków koktajlowych, truskawek - co ma również nasilać doznania podczas stosunków analnych, będących de facto nietypowym zachowaniem seksualnym, podobnie jak wspomniany oralizm. Domeną kobiet w tej parafilii jest karmienie partnerów owocami lub warzywami uprzednio „spreparowanymi” np. wydzieliną pochwową...
Gdy parafilia, w tym także ta opisywana teraz, znajduje u partnera zrozumienie i akceptację, a co ważne jest odwzajemniana – wówczas taka forma igraszek łóżkowych stanowi niewątpliwie nutkę szaleństwa w sypialni. Trzeba pamiętać, że nikt nikogo nie może przymuszać do realizacji własnych fantazji seksualnych. Nie wolno narzucać swoich upodobań i krępować czyjeś wolności seksualnej.
P.S. Tekst ma charakter informacyjny.
Na podstawie:
1.Lew-Starowicz Z., Miłość i seks słownik encyklopedyczny, Wydawnictwo EUROPA, Wrocław 1999
2.Skrzypulec V., Wstęp do seksuologii, Wydawnictwo Kwieciński, Katowice 2005
3.Ziaja K., Charakterystyka wybranych zaburzeń psychoseksualnych (praca dyplomowa), Katowice 2010
