Po pierwsze powinniśmy zwracać szczególną uwagę na terminologię, jaką się posługujemy. Nie powinno mówić się „niepełnosprawni”, ale „osoby niepełnosprawne”. Zawsze osobę stawiamy na pierwszym miejscu. Mówimy „osoba z AIDS”, „osoba z porażeniem mózgowym” a nie „osoba cierpiąca/chora na AIDS/porażenie mózgowe”. Powinno unikać się także eufemistycznych określeń typu „sprawny inaczej”, wiele osób niepełnosprawnych tego typu określenia odbiera jako obraźliwe. Warto też czasami wprost zapytać osobę niepełnosprawną, jak chciałaby, aby się do niej zwracać. Osoby niesłyszące przykładowo uznają za obraźliwe nazywanie ich „głuchymi”, lepiej nazywać je osobami „niedosłyszącymi” lub „niesłyszącymi”.
Człowiek niepełnosprawny chce w miarę swoich możliwości żyć normalnie i chce być traktowany jak zdrowy człowiek. Niezwykle dużo wysiłku i czasu zajmuje osobie niepełnosprawnej usamodzielnienie się, a gdy już je osiągnie, nie chce być na każdym korku wyręczana. Dlatego zanim zdecydujesz się pomóc osobie niepełnosprawnej najpierw zapytaj, czy potrzebuje ona Twojej pomocy. Myślenie, że każda osoba niepełnosprawna potrzebuje naszej pomocy jest błędne.
Bądźmy ostrożni przy inicjowaniu kontaktu fizycznego z osobą niepełnosprawną. Nie powinniśmy dotykać wózka inwalidzkiego, skutera czy laski ponieważ osoby niepełnosprawne uważają je za część swojej przestrzeni osobistej. To tak jakby ktoś dotykał Twojej torebki, czapki na głowie, ciągnął Cię za rękę.
W rozmowach ze szczególną wrażliwością dobieraj swoje słowa. Nie wypytuj dokładnie o przypadłość tej osoby. Z reguły osoby niepełnosprawne nie unikają takiego tematu, ale ciągłe opowiadanie o swojej przypadłości może być dla nich na dłuższą metę uciążliwe. Mogą też poczuć, że ich rozmówcy nie dostrzegają ich osobowości, ciekawego charakteru, ale tylko jej niepełnosprawność. Dlatego warto rozmawiać z taką osobą o wszystkim: o otaczającym świecie, o jej pasjach, hobby, pracy itp.
Pamiętaj, aby zawsze bezpośrednio zwracać się do osoby niepełnosprawnej, a nie do jej opiekuna, tłumacza migowego. Staraj się utrzymywać kontakt wzrokowy z tą osobą, nie uciekaj wzorkiem – bo to będzie znak Twojego lekceważenia.
