narzeczony pije, a ja jestem w ciąży

Chciałam spytać się Was o radę i prosić o obiektywne opinie. Sama nie mam dystansu do pewnych spraw i dlatego pomoc "z zewnątrz" będzie mi bardzo potrzebna.
Moja sytuacja wygląda następująco: jestem w pierwszym trymestrze ciąży, 1,5r. temu poroniłam na początku 3 miesiąca. Bardzo to przeżyliśmy razem z partnerem, ale teraz pojawiło się nowe światełko, z czego niezmiernie jesteśmy szczęśliwi. Jedynym problemem jest to, że narzeczony pije. O alkoholizmie mówić nie mogę, ale codziennie przynajmniej dwa piwa (z przerwą na jeden dzień - sobota, jak się widzimy), to moim zdaniem za dużo. Mnie to drażni, zwłaszcza, że on jest po alkoholu agresywny, ma do mnie pretensje o to, że się złoszczę, nierzadko krzyczy. Wyczuwam w jego głosie te 2 lub więcej piw i mnie trafia... Drażni mnie to, zwłaszcza przez to, ze przypominają mi się złe momenty. Widzimy się (co się zmieni, ale narazie tak jest) weekendowo. On wtedy stara się nie pić, pyta, czy może wypić piwo, ja mu pozwalam, na jedno max. Ostatnio był u mnie, poszliśmy ze znajomymi na piwko (ja na soczek:)) w ogródku, napił się dwóch, po czym już wracaliśmy do domu. Wszedł pospiesznie do mieszkania, pierwsze co zrobił, to sprawdził, czy w lodówce nie ma jeszcze wiecej piwa, bo on czuje się - jak to określił "niedopity". Zabroniłam mu i przez to miał pretensje, czepiając się do momentu kiedy zasnęłam już wszystkiego. Nie mam nic przeciwko temu, że wypije piwo raz na jakis czas ze znajomymi, czy obok mnie, ale to wydaje mi się stanowczo za dużo, zwłaszcza, że mu powtarzam, że nie mogę się denerwować. Obiecał pewnego pięknego wieczoru (przez tel), oczywiście po kilku piwach będąc, że tak już nie będzie, że on obiecuje, że nie chce takich sytuacji (zwłaszcza kiedy mu wypomniałam, że identycznie osamotniona czułam się kiedy robił to samo przy poprzedniej ciąży). Zarzekał się, że to codzienne picie zamieni się w piwo z kolegami raz, dwa razy w tygodniu. Proszę bardzo. Czy tak się stało? Oczywiście nie. Niedziela po powrocie ode mnie - piwo, pon - piwo, wt (ostateczny akt desperacji) - dwa czy 3 piwa z 10 lat młodszym (16letnim) kolegą, któremu dodatkowo kupował alkohol, a czy było o czym rozmawiać - nie jestem pewna.
Czuję się źle, bezsilnie, zwłaszcza, że widzę go tylko w weekendy i na co dzień czekam niecierpliwie na tel, po czym pijany głos w słuchawce załamuje mnie totalnie. Wtedy wybucham i nie chcę z nim w ogóle rozmawiać, a sama denerwuję się, boli mnie brzuch, a na koniec płaczę.
Proszę, pomóżcie mi, może któraś z Was ma/miała podobną sytuację, a może przesadzam - też proszę to napiszcie. Dziękuję z góry za wszystkie odpowiedzi, BAARDZO MI NA PEWNO POMOGĄ.