Babcia i dziadek odgrywają w życiu dziecka bardzo istotną rolę. Dysponują czasem, którego zwykle brakuje rodzicom, a także doświadczeniem i cierpliwością. Zaangażowanie emocjonalne sprawia, że dziecko chętnie przebywa w ich towarzystwie i czuje się z nimi bezpiecznie. Swym autorytetem mogą wspierać autorytet rodziców, skutecznie włączając się w proces wychowania wnuka.
Dziadkowie łatwiej znoszą hałaśliwość i aktywność dziecka, bywają bardziej wyrozumiali i tolerancyjni. Często zdarza się jednak, że ulegają zachciankom wnuczka, nadmiernie go rozpuszczając. Bardzo ważne jest, by metody wychowawcze stosowane przez rodziców i dziadków były jednolite i konsekwentnie stosowane Jest to istotne zwłaszcza jeśli dziecko często pozostaje pod opieką babci lub dziadka. W sytuacji sporadycznych kontaktów ma to mniejsze znaczenie - gdy rzadko widują wnuczka, można przyznać im prawo do rozpieszczania go.
Opiekująca się wnukiem babcia nie powinna pozwalać mu na zabawy, których zakazuje matka. Błędem jest również dawanie dziecku słodyczy, jeżeli rodzice tego unikają. Jeśli dziadkowie dają się terroryzować, ulegają wszelkim zachciankom wnuczka, tolerują jego naganne zachowanie - wyrządzają mu krzywdę i zaburzają proces wychowania. Mimo ogromu uczucia, jakim darzą dziecko powinni zdobyć się na pewną surowość i dostosować się do życzeń rodziców.
Najczęściej jednak dziadkowie doskonale radzą sobie z wnukami, wspaniale się nimi opiekują i cieszą się ich towarzystwem. Włączająca się w życie rodzinne babcia wnosi atmosferę spokoju i bezpieczeństwa. Dzięki niej rodzice mogą pozwolić sobie na spędzenie czasu poza domem, nie martwiąc się o dzieci. Nie powinni jednak tego nadmiernie wykorzystywać. Pomoc ze strony starszego pokolenia jest ważna i potrzebna, lecz nie zwalnia ich od wypełniania obowiązków wobec dziecka. Nawet jeśli więź uczuciowa między nim a dziadkami jest bardzo silna, ojciec i matka pozostają najważniejszymi osobami w jego życiu.
MWmedia
