Jak sobie radzić z małym buntownikiem?
Na emocje małego dziecka duży wpływ maja też czysto fizjologiczne procesy-głód, zmęczenie, choroba.
Samokontroli dziecko musi się dopiero nauczyć(tak jak mówienia czy chodzenia), a o tym często zapominamy.
Faza buntu - jak sobie z nią radzić?
Każde dziecko przechodzi przez fazę buntu i przekory. W zależności od temperamentu dziecka, jego ogólnej kondycji psychofizycznej, oddziaływań środowiska, form okazywania emocji obserwowanych u osób z bliskiego otoczenia – okres ten może przebiegać bardziej lub mniej burzliwie.
Pod koniec pierwszego roku życia dziecko poznaje znaczenie słowa „NIE”. Często jest to pierwszy wyraz , którego używa w sposób świadomy.
Stopniowo częstotliwość używania tego słowa wzrasta (zwłaszcza między 2 a 3 rokiem życia), dziecko wchodzi w okres przekory.
Jest to bardzo ważny okres z punktu widzenia kształtowania się własnej tożsamości. Dziecko staje się odrębną osobą, która ma własne zdanie i wpływ na otocznie. Maluch odkrywa, że jest kimś odrębnym (a własną odrębność najłatwiej zaakcentować przeciwstawiając się otoczeniu).
Dziecko odkrywając swój wpływ na otoczenie jednocześnie testuje granice do których może się posunąć. Trzeba pamiętać, że dziecko mimo pozornej chęci decydowania o wszystkim jest nadal bardzo bezradne.
Zobacz też : Jak uniknąć histerii dziecka?
Jak przetrwać ten trudny , ale jednocześnie bardzo potrzebny okres? Kilka „złotych” zasad:
- dziecko musi poznać skuteczność swojego „nie" i jego ograniczenia
- bunt rozwojowy nie jest skierowany personalnie przeciwko Tobie, dziecko nie robi Ci na złość
- stwarzaj dziecku sytuacje wyboru, ale w granicach wytyczonych przez Ciebie
- unikaj pytań otwartych, gdy chcesz czegoś od dziecka (zamiast pytania „czy zjesz śniadanie?” spytaj „chcesz kanapkę czy serek?”-na takie trudniej odpowiedzieć „nie”)
- określ jasno zasady, które chcesz, by były przestrzegane (jeśli dziecko nie wie jakie są reguły, to ciągle musi ja sprawdzać), unikaj nadmiaru zakazów(zacznij od tych, które dotyczą bezpieczeństwa), nie zakazuj dla zasady
- bądź konsekwentny (tylko wtedy dziecko może zrozumieć o co Ci chodzi), zwracaj uwagę na moment dawania polecenia
- w sytuacji histerii nie tłumacz niczego dziecku, ono i tak wtedy Cie nie słucha, poczekaj aż się uspokoi
- jeśli reakcje buntu, histerii pojawiają się przy pewnych powtarzalnych sytuacjach, to spróbuj te negatywne reakcje wyprzedzić modyfikując sytuację, zobacz, dlaczego dziecku tak bardzo na czymś zależy lub czemu tak mocno się przed czymś broni.
Zobacz też : Zwalczaj napady histerii dziecka
