Poniżej przedstawiamy Ci trzy metody, jakie możesz stosować do zapamiętywania poprawnej pisowni wyrazów. Możesz korzystać z każdej z nich, lub wybrać tę, która w Twoim przypadku okaże się najbardziej skuteczna.
Metoda 1.
Chcąc przyswoić sobie pisownię konkretnego wyrazu, zacznij od wyobrażenia sobie (z zamkniętymi oczami), że widzisz go w górze, powyżej linii oczu. Stwórz z wyrazu obraz trójwymiarowy w jakimś kolorze. Umieść go w ramce, lub innym specjalnie wybranym miejscu, np. na bilbordzie reklamowym, jako neon nad budynkiem. Rozjaśnij cały obraz a potem przybliż do siebie. Przeliteruj wyraz w myślach: od pierwszej do ostatniej litery, a potem od końca do początku. Przejedź palcem po zarysie liter wyrazu, następnie napisz go palcem w powietrzu.
Zobacz też: Dwukropki, wielokropki, średniki - jak ich używać?
Metoda 2.
Stwórz stałe odpowiedniki (zamienniki) obrazowe dla liter będących najczęściej przyczyną kłopotów z ortografią i naucz się ich. Wystarczy, jeśli wymyślisz jedną zakładkę pamięci w każdej z par: u-ó, ż-rz, h-ch. Dla przykładu zamiennikami obrazowymi (zakładkami) mogą być:
u – ul
ż – żaba
h – hamak
Te połączenia musisz „wykuć” na blachę! A potem uruchom swoją wyobraźnię i baw się siłą skojarzeń.
Załóżmy, że chcesz zapamiętać poprawną pisownię słowa „kura”. Włączamy wyobraźnię i wyświetlamy prze chwilę w naszym umyśle obraz, w którym łączymy „kurę” z zakładką dla „u”, czyli z ulem. Nasz obraz powinien być absurdalny, dynamiczny i bogaty w szczegóły. Powiedzmy, że kura wlatuje do ula. Następnie powtarzamy ten obraz codziennie, aż na stałe utrwali się w naszej pamięci. Kiedy następnym razem będziemy pisać słowo „kura”, zadamy sobie pytanie, czy łączyła się ona z ulem?
Jeśli przypominając sobie wcześniej stworzony obraz, zobaczymy w nim ul, będziemy pewni, że wyraz należy napisać przez „u”. Jeżeli piszemy dowolny wyraz i w naszej pamięci to słowo nie łączy się z ulem, piszemy „ó”.
Zobacz też: Kiedy pisać Ó, a kiedy U?
Tak samo radzimy sobie z literami ż-rz. Po żonkilach wesoło skacze żaba (takie mam wyobrażenie), a więc wyraz „żonkil” piszemy przez „ż”. Nie pamiętam, aby żaba „występowała” w jednej scenie z rzeźbą, czyli wyraz „rzeźba” zdecydowanie zaczyna się od „rz”. I podobnie postępujemy rozważając, czy napisać „h” (obrazy z hamakiem), czy „ch” (obrazy bez hamaka).
Metoda 3.
Piszesz na kartce wyraz w niewłaściwej jego formie – z błędem, który zawsze w tym słowie popełniasz. Zaakcentuj niewłaściwą literę, np. powiększając, pogrubiając lub pisząc innym kolorem. Następnie przekreśl ją krzyżykiem i powtórz tę procedurę pięciokrotnie.
Potem napisz ten sam wyraz bezbłędnie i ponownie zaakcentuj graficznie w jakiś wybrany sposób właściwą literę. Napisz ją pismem drukowanym, a potem podkreśl albo otocz kółkiem. Powtórz tę czynność również pięć razy. Mając przed sobą poprawnie napisany wyraz, możesz teraz np. dołączyć do powyższej metody, metodę nr 1.
