Urodził się w Warszawie. Jedyny syn Stanisława Baczyńskiego, znanego krytyka okresu międzywojennego. W czerwcu 1939 r. zdał maturę w gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie.
Zaczął pisać już w 1938 r., ale przed 1939 r. nie ogłosił drukiem żadnego utworu. Wojnę spędził w Warszawie, tu też w 1942 r. ożenił się. W 1943 r. rozpoczął studia na tajnej polonistyce Uniwersytetu Warszawskiego.
W tym samym roku wstąpił do Armii Krajowej, do Harcerskich Grup Szturmowych i otrzymał przydział do batalionu „Zośka”. Przybrał pseudonim konspiracyjny „Krzysztof”. Z chwilą wybuchu powstania warszawskiego został skierowany na stanowisko w Pałacu Blanka i tam zginął 4 sierpnia 1944 r. Pochowany został na podwórzu Ratusza.
Po wojnie jego zwłoki przeniesiono na wojskowy cmentarz powązkowski. Baczyński należał do „pokolenia Kolumbów”, które stanęło twarzą w twarz z grozą okupacji, praktycznie odebrało lekcję historii, zostało dotknięte tragizmem i fatalizmem losu.
Poczucie obowiązku żołnierskiego nie wyzwoliło młodego poety od przeczucia klęski, nie odsunęło widma śmierci.
Zobacz też : Pokolenie "Współczesności" i "Nowa Fala"
Jego poezja to liryczny pamiętnik wewnętrznych zmagań, wchodzącego w życie dorosłe człowieka. Można zauważyć dwa nurty tej poezji: jeden to poezja zaangażowana, wzywająca do walki, uwolniona od balastu zmagań wewnętrznych (np. Wiatr, Pocałunek); druga to twórczość optymistyczna i barwna (np. Wesele poety). Oddzielny rozdział stanowi liryka miłosna.
W całej liryce tego poety mieści się problematyka walki o wolność kraju. Sprawy Polski stanowią punkt wyjścia rozważań o moralności, historii, etyce.
Jednocześnie zaś zachwyca się Baczyński urokiem realnego świata i jego codziennych spraw, urokiem przyrody nie napiętnowanej grozą dziejących się wypadków. Jego utwory poruszają cztery podstawowe tematy: tragedię pokolenia okupacyjnego; rozważania dotyczące moralności, etyki i historii; obraz wojennego świata; odrealniony świat rzeczywisty.
Dorobek poetycki Baczyńskiego obejmuje około 500 utworów powstałych w okresie okupacji. W czasie wojny opublikowane zostały w druku konspiracyjnym jedynie dwa zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944).
Zobacz też : Literatura emigracyjna
