Jaką osobą ma być Twoje dziecko?
Traktujmy dziecko jak osobę, którą chcielibyśmy, żeby się stało. Nawet kiedy postąpi niewłaściwie, możemy powiedzieć: „Alu, zadziwia mnie twoje postępowanie. Zazwyczaj zachowujesz się tak rozważnie i życzliwie”. Etykietkę „marudny” zamieńmy na „ekspresywny”, a ”krytyczny” na „dokładny”.
Takie przeformułowanie pozwoli nam spojrzeć na nasze dziecko w diametralnie inny sposób. Jeśli chcemy, aby zachowanie naszego dziecka się zmieniło, traktujmy je tak, jakby ta zmiana już była faktem. Demonstrujmy to, dobierając odpowiednio słowa, gesty i ton głosu.
Jeśli martwimy się, że dziecko dokona niewłaściwego wyboru, powiedzmy: „Wiem, że postąpisz tak, jak trzeba. Zawsze tak robisz”. Windując poprzeczkę, podnosimy również wymagania dziecka w stosunku do siebie. Zacznijmy od czystego konta, aby dziecko miało świeży start.
Zobacz też: Jak skłonić dziecko do zwierzeń?
Szukaj pozytywów
Na początku szukajmy w nim samych dobrych cech. Zauważmy, kiedy jest uprzejme, troskliwe i odpowiedzialne. Wmawiajmy sobie, że wszystkie pożądane cechy już się w dziecku pojawiły. Nawet się nie zorientujemy, kiedy zagoszczą na dobre w naszej psychice i będą pozytywnie wpływały na nasze relacje z nastolatkiem.
Oto kilka przykładów, jak zacząć:
- „Mam cudowną nastoletnią córkę”.
- „Codziennie się do siebie zbliżamy”.
- „Kiedy się ze mną spiera, testuje swoją umiejętność negocjowania”.
- „Cieszę się, że nic się jej nie stało”.
- „Wiek dojrzewania to najfajniejszy czas w życiu mojego dziecka”.
- „Każdego dnia zauważam wspaniałe cechy w moim dziecku”.
- „Kocham moją nastoletnią pociechę całym sercem”.
Nowe etykietki
A teraz wypróbujmy techniki, które pomogą nam przyczepić dziecku nowe etykietki.
- Zróbmy wyczerpującą listę wspaniałych cech, jakimi może się poszczycić nasze dziecko, a następnie każdego dnia zwracajmy uwagę na jedną z nich.
- Stosujmy metodę pozytywnej zachęty do podejmowania takich zachowań częściej.
- Nazwijmy problem wyzwaniem.
- Przedstawmy złe wydarzenie w pozytywnym świetle.
- Nie bierzmy do siebie zachowań dziecka.
Zobacz też: Jak wspierać dziecko?
Fragment pochodzi z książki „Zrozumieć nastolatka. Od nici porozumienia do głębokich więzi” Debry Hapenny Ciavoli (Wydawnictwo Helion, 2007). Publikacja za wiedzą wydawcy.
