Urodził się w Szetejniach na Litwie. Młodość spędził w Wilnie, tu ukończył Gimnazjum im. Zygmunta Augusta i studia prawnicze na Uniwersytecie im. Stefana Batorego. Już w czasie studiów związał się z grupą poetycką Żagary, współredagował pismo literackie noszące tę samą nazwę. Debiutował na łamach czasopisma studenckiego w 1930 r., a już w 1933 r. wydał tom wierszy Poemat o zastygłym czasie i wkrótce, w 1936 r., Trzy zimy.
Dwukrotnie wyjeżdżał do Paryża, gdzie zetknął się ze swoim kuzynem Oskarem Miłoszem, poetą francuskim. Po powrocie z Paryża rozpoczął pracę w rozgłośni wileńskiego Polskiego Radia. W 1937 r. przeniósł się do Warszawy. Tu spędził lata okupacji, angażując się w konspiracyjne życie kulturalne. Wydał zbiór własnych utworów Wiersze (1940) pod pseudonimem Jan Syruć oraz antologię poezji Pieśń niepodległa (1942) pod pseudonimem ks. J. Robak.
Po wojnie wydał obszerny zbiór wierszy Ocalenie (1945), a w 1948 r. głośny Traktat moralny. Podjął pracę w dyplomacji jako radca kulturalny polskich przedstawicielstw w USA. Od 1951 r. pozostał na emigracji, do 1960 r. we Francji, potem w Berkeley w USA, gdzie na miejscowym Uniwersytecie Kalifornijskim został profesorem filologii słowiańskiej.
Zobacz też: Tadeusz Borowski - biografia, opowiadania
Na emigracji ukazała się większość jego twórczości: zbiory poezji Światło dzienne (1953), Traktat poetycki (1957), Król Popiel i inne wiersze (1962), Gucio zaczarowany (1964), Miasto bez imienia (1969), Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada (1974); powieści Zdobycie władzy (1955), Dolina Issy (1955); eseje Zniewolony umysł (1953), Kontynenty (1958), Rodzinna Europa (1959), Ziemia Ulro (1977), Ogród nauk (1979).
Ponadto w USA opracował The History of Polish Literature (1969) i antologię Postwar Polish Poerty (1965) - z myślą o amerykańskim odbiorcy. Pod koniec lat siedemdziesiątych rozpoczął prace translatorskie nad Biblią. Otrzymał wiele znaczących nagród literackich, zdobył światowy rozgłos jako eseista i poeta tworzący w języku polskim.
Uwieńczeniem sławy Miłosza stała się Nagroda Nobla w 1980 r. Do tego czasu jego poezja znana była w Polsce tylko nielicznym, jego utworów nie wydawano w kraju, podręczniki szkolne nie wspominały o tym najwybitniejszym poecie współczesnym. W 1981 r. Miłosz przybył do Polski, spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem wszystkich środowisk.
Zobacz też: Stanisław Grochowiak - liryki
Odtąd aktywnie uczestniczy w ważnych wydarzeniach naszego kraju, a jego dzieła, głównie poezje, stały się powszechnie znane. Twórczość Miłosza bowiem odegrała doniosłą rolę w kształtowaniu naszej świadomości kulturalnej oraz moralno-etycznej.
Źródło: Wydawnictwo Printex
