Różnice w zachowaniu dziewczynek i chłopców są widoczne już od kołyski. Dziewczynki np. silniej reagują na ból czy hałas. Chłopcy są pod tym względem dużo mniej wrażliwi. Wiele odmienności daje się też zauważyć w dalszych latach życia.
Dziewczynki unikają wojowniczych zabaw. Małe kobietki przeważnie szybciej od chłopców zaczynają mówić, a w szkole lepiej radzą sobie z nauką czytania.
i języków obcych. Piszą też ładniejsze wypracowania, łatwiej opanowują gramatykę i ortografię. Chłopcy z kolei lepiej od swoich koleżanek radzą sobie z rachunkami i z geometrią, co wymaga umiejętności myślenia abstrakcyjnego i dobrze rozwiniętej wyobraźni przestrzennej. Z reguły są też bardziej ruchliwi i hałaśliwi. Szaleją, bawiąc się w berka, kopiąc piłkę, jeżdżąc na rowerze czy rolkach. Dziewczynki wolą na ogół spokojniejsze zabawy – np. godzinami przebierają lalki.
Wniosek? Zamiast podkreślać odmienności, staraj się po prostu zapewnić dziecku wszechstronny rozwój. Pamiętaj,że chłopcy też potrzebują czułości i pieszczot. To wspaniale, gdy bawisz się z synkiem autkami. Gdy jednak smyk zamarzy o lalce, nie mów, że to babska zabawka. Przecież zajmowanie się lalką przygotowuje chłopca do roli taty! Lubisz przytulać córeczkę? Świetnie. Pamiętaj jednak, że synek też potrzebuje czułości. A jeśli od córki oczekujesz pomocy w kuchni, tego samego wymagaj od jej brata. Zachęcaj dziewczynkę do zabaw klockami i piłką. Rozwinie wtedy zdolności techniczne i ruchowe, z których przecież nie tylko chłopcy mają prawo być dumni. Synkowi zaś czytaj książeczki, śpiewaj kołysanki i dużo z nim rozmawiaj. To zachęci go do nauki mówienia i wzbogaci jego słownictwo.
