Kryminał na lato, cz. IV

(...)
Polly siedziała w autobusie do Forbes Abbot. Wszystko się w niej gotowało. Przede wszystkim dlatego, że nie uważała się za osobę, która powinna jeździć autobusami. Ponadto czuła się poniżona przez tego sztywnego, starego rupiecia, który chciał się jedynie zabawić jej kosztem i popatrzeć, jak się przed nim wije. W dodatku pewnie powie o wszystkim Mallory’emu. Na pewno. To taki typ. Niemal słyszała, jak pompatycznie i z udawaną przykrością opowiada o tym, co zaszło. "Myślę, że jako ojciec powinieneś wiedzieć...". Jasne.

W wiosce były dwa przystanki. Pierwszy przy sadzawce dla kaczek, na zakręcie Hospital Lane, niemal naprzeciw domu Dennisa. Kilkoro pasażerów przygotowywało się do wyjścia. Trwało to chwilę. Mieli ręce pełne zakupów, a jedna z kobiet była z wózkiem dziecięcym, który kierowca – wyszedłszy na chwilę ze swojej kabiny – pomógł jej wynieść z autobusu.

Polly tymczasem patrzyła przez okno prosto na garaż Kinders. Ani śladu samochodu – prawdopodobnie Dennis pojechał nim do pracy. Ani śladu jego wstrętnej sprzątaczki. Mówiąc szczerze, ani śladu jakiegokolwiek życia. Kiedy kierowca wracał na swoje miejsce, Polly zerwała się, krzyknęła: "Momencik!" i wyskoczyła z autobusu.

Pasażerowie, którzy wysiedli przed nią, w większości się porozchodzili. Dwie kobiety jednak pozostały na przystanku, rozmawiając cicho z głowami zwróconymi ku sobie. Polly poszła w kierunku stawu, czując na sobie ich wzrok. Usiadła na ławeczce i przyglądała się kaczkom. Nurkowały, sunęły po wodzie, walczyły ze sobą. Nagle rozległo się głośne kwakanie, a kiedy umilkło, kobiet już nie było.