Czekając na Godota

Inscenizacją najważniejszego dramatu XX wieku Teatr Narodowy włącza się w światowe obchody setnej rocznicy urodzin Samuela Becketta. Antoni Libera, reżyser przedstawienia, jest wybitnym znawcą twórczości Becketta. Swoje beckettowskie inscenizacje przygotowuje zgodnie ze wskazówkami Autora, którego znał osobiście.

Krótko o sztuce
Estragon i Vladimir to bezdomni włóczędzy. Ich jedyna szansą jest nadejście Godota, a nadzieję podtrzymują zapewnienia Chłopca. Estragon nie jest tak pełen wiary jak Vladimir, ale nie chce się z nim rozstawać. Vladimir jest niespokojny, schludny, mądrzy się, ma w sobie coś z doktrynera i hipokryty. Estragon to głupek, ale dość sprytny, leniwy, prosty. Spotykają codziennie Pozzo i Lucky’ego, ale zawsze zachowują się jakby widzieli ich po raz pierwszy. Pozzo jest prymitywny i brutalnie odnosi się wobec swojego niewolnika Lucky’ego. Lucky to postać cicha i jakby nieobecna, odczytuje się w nim metaforę zdegradowanych intelektualistów, którzy mimo wszystko zachowują szczątki honoru.
Vladimir i Estragon całe życie czekają , a Pozzo i Lucky wędrują, jednak ich cel i sens jest niejasny. Ostatnia kwestia dobitnie wyraża cała niemoc i tragedię bohaterów: "No to idziemy?" pyta jeden, drugi odpowiada "Chodźmy".
I nie ruszają się z miejsca.

Obsada spektaklu:
Jarosław Gajewski jako Lucky
Wojciech Malajkat jako Vladimir
Jerzy Radziwiłowicz jako Pozzo
Zbigniew Zamachowski jako Estragon