Św. Katarzyna z Aleksandrii, męczennica żyjąca w latach 282-300. Badacze podają, że podstawą do biografii świętej była Hypatia z Aleksandrii. Bogata i dobrze wykształcona chrześcijanka, która postanowiła poświęcić się Bogu. Według legendy została skazana na śmierć, nie tylko za krzewienie wiary chrześcijańskiej i krytykę prześladowania innowierców, ale również za nawrócenie żony ówczesnego cesarza Aleksandrii. Osąd zapadł po dyspucie, w której uczestniczyła Katarzyna wraz z kapłanami. Mimo większej wiedzy nie udało się jej uniknąć śmierci. Po torturach (łamano jej kości) została ścięta.
Z racji niezwykłego umysłu i mądrości została patronką m.in. studentów („czuwa” nad uniwersytetem w Sorbonie), bibliotekarzy i filozofów. Stała się przedmiotem wielu prac oraz obrazów, malowali ją np. Rafael, Caravaggio i Hans Memling. Przedstawiano ją w koronie, z palmą męczeńską i kołem do łamania kości (rzadziej jej atrybutami są książka i miecz).
„Pocieszenie duszy”
Święta Katarzyna Szwedzka, ur.1331, zm. 24 marca 1381 w Vadstena, mimo wczesnego zamążpójścia, zachowała dziewictwo i została zakonnicą. Postanowiła wraz z matką, Brygidą, przenieść się do Rzymu, gdzie oddawały się kontemplacji i modlitwie. Podobnie jak matka doświadczyła objawień, dlatego po jej śmierci bardzo mocno zaangażowała się w proces beatyfikacyjny (relikwie przywiozła do rodzinnej Szwecji).
Przez ostatnie lata życia bardzo ciężko chorowała. Pochówek odprawiało trzech kapłanów, legenda głosi, że nad grobem świętej pojawiały się ponadnaturalne znaki.Za świętą uznał ją papież Innocenty VIII a jej szczątki powróciły do kraju jej przodków. Niestety wraz z dominacją protestantyzmu relikwie zaginęły. Katarzynie przypisuje się autorstwo „Pocieszenia duszy”, jedyna zachowana kopia pochodzi z 1407r.
Patronka świętego miasta
Katarzyna ze Sienny pochodziła z bardzo licznej mieszczańskiej rodziny. Od najmłodszych lat przejawiała niezwykłą wrażliwość i miłość do Boga. Wbrew woli rodziców wstąpiła do klasztoru Sióstr od Pokuty św. Dominika. Opiekowała się trędowatymi, nawróciła wielu pochodzących z różnych warstw społecznych i bardzo wysoko postawionych ludzi.
Była jedną z wielu stygmatyczek, jednak jej stygmaty nie były otwartymi ranami, a krwawymi promieniami. Powody jej śmierci nie są do końca jasne. Źródła podają, że choroba nie pozwalała jej na przyjmowanie i przełykanie pokarmu. Pojawiają się jednak spekulacje, że Katarzyna zagłodziła się stosując niezwykle ścisły post a także szereg umartwień, jakim się poddawała. Dziś trzyma piecze nad Włochami, opiekuje się pielęgniarkami, strażakami, strażnikami a także kobietami, które poroniły.
Święta kelnerka i medalion
Św. Catherine Labouré pochodziła z wielodzietnej chłopskiej rodziny. Po śmierci matki szukała ukojenia w modlitwie do Matki Boskiej. Zapragnęła, podobnie jak starsza siostra wstąpić do zakonu, jednak ojciec nie wyraził na to zgody. Wysłał ją do Paryża, gdzie pracowała jako kelnerka w restauracji stryja.
Mając 24 lata spełniła swoje marzenie i wstąpiła do zakonu sióstr szarytek. Gdy odbywała nowicjat doznała objawienia maryjnego. Na pamiątkę tego wydarzenia powstał medalion. Na awersie umieszczono Matkę Boską z wyciągniętymi do ziemi dłońmi, jako oznaką spływającej łaski i przygniatającą stopą węża. Rewers zawierał krzyż z napisem Niepokalana Maryja oraz dwa serca, jedno oplecione cierniem, a drugie przebite mieczem.
