Fot. Fotolia
Krótka historia św. Blanki
Blanka urodziła się w 1188 roku. Była córką Alfonsa VIII, króla Kastylii. W roku 1200 – a więc jako dwunastoletnia dziewczynka – została wydana za mąż za francuskiego następcę tronu, Ludwika. Miała z nim dziesięcioro, a może jedenaścioro dzieci. Niektóre z nich wcześnie zmarły. Te, które przeżyły, zostały przez matkę wychowane w atmosferze głębokiej pobożności i miłości do Chrystusa. Blanka była kobietą nie tylko pobożną, oddaną mężowi i dzieciom, ale też charakteryzowała ją duża energia i wyrobienie polityczne. Dlatego też aktywnie współpracowała z mężem, którego wspierała w licznych przedsięwzięciach.
Polecamy: Wyszukiwarka imion - Blanka
W 1226 roku Blanka owdowiała, a ponieważ następca tronu, jej syn Ludwik IX był jeszcze niepełnoletni, matka została regentką do czasu osiągnięcia przez niego pełnoletności. W tym czasie dzięki swoim talentom politycznym zdołała podporządkować sobie buntujących się baronów francuskich, odeprzeć napór Anglików. Równie skutecznie potrafiła narzucać swoją wolę klerowi. Kiedy w 1234 roku Ludwik IX objął formalnie tron, poślubił Małgorzatę Prowansalską. Pod jej wpływem próbował umniejszyć rolę matki w rządzeniu państwem, Blanka jednak nie pozwoliła się odsunąć na boczny tor. Udało jej się dokonać w tym czasie wiele dla zjednoczenia kraju. Dopiero pod koniec życia Blanka przywdziała habit cysterski. Zmarła w 1252 roku w Paryżu.
Polecamy: Jak wybrać imię dla dziecka?
Pochodzenie imienia Blanka
Imię Blanka wywodzi się od germańskiego słowa blankus – jasny, biały.
Dzień św. Blanki – 1 grudnia.
Źródło: Słownik patronów chrześcijańskich, Janina Kryńska, Wyd. Printex
