Dar od Buddy
Według legendy Budda przemierzając tropiki natknął się na mangostana i go spróbował. Doceniając jego dobroczynne właściwości pobłogosławił go i podarował ludziom. Po dziś dzień ten owoc jest postrzegany przez Azjatów za jeden z najświętszych.
Mangostany wywodzą się z Indonezji. Uprawiane są w Indiach, Tajlandii, Wietnamie, na Filipinach i w niektórych rejonach Afryki. Nie są znane w Ameryce i Europie ze względu na trudności w uprawie oraz transporcie.
Drzewa mangostanu osiągają nawet 25 metrów wysokości. Rosną w klimacie ultratropikalnym, w ok. 20-30 stopniach, w niższych temperaturach sadzonki. Wydają owoce dopiero 10 letnie okazy.
Polska nazwa mangostanu to smaczelina. Znany jest także jako garcynia, żółciec i żółtopla.
Chińczycy uważają mangostan za „królową wszelkich zbiorów” i „królową owoców” – królem jest durian. Został także doceniony przez Karola Linneusza, który go określił mianem „soczystego i orzeźwiającego” a także przez Królową Wiktorię dla której mangostan był ulubionym owocem.
Zobacz także: Jakie owoce jedzą w Indonezji?
Owoc życia
Nie da się wymienić wszystkich zdrowotnych korzyści jakie płyną ze spożywania mangostanu. Od wieków stosowany jest w medynie ludowej przez uzdrowicieli Indii, Malezji, Tajlandii, Wietnamu i Filipin. Na Karaibach wytwarzana z mangostanu herbata, nazywana „wodą kreolską” stosowana jest na polepszenie nastroju. Wysuszona pokrojona skórka jest stosowana na czerwonkę i biegunki. Maści używają na choroby skórne i egzemy.
Ponadto mangostan poprawia trawienie, zapobiega miażdżycy, zapobiega depresji, otyłości, jest przeciwgorączkowy, przeciw zapalny i przeciw bakteryjny.
Obliczono korzyści wynikające ze spożywania mangostanu – jest ich ponad 130!
Co najważniejsze mangostan zawiera 40 związków ksantonowych, z czego 6 ma silne właściwości przeciwnowotworowe. Te fitoskładniki bardzo silne przeciwutleniacze wyłapujące wolne rodniki i opóźniające procesy starzenia są skuteczniejsze niż witaminy C i E. Żaden inny owoc na świecie nie zawiera tyle ksantonów co mangostan.
Ponadto zawiera szereg witamin i soli mineralnych a także błonnika. Innym ważnym, prozdrowotnym składnikiem obecnym w mangostanie jest kwas elagowy chroniący materiał genetyczny przed rozwojem nowotworów.
Najwięcej odżywczych składników zawiera skórka owocu, niespożywana ze wyglądu na cierpki smak, wykorzystywana do produkcji maści i leków.
Jak przygotować mangostana?
Mimo nazwy nie ma nic wspólnego melonem. Z wyglądu przypomina fioletową kulę wielkości jabłka zakończoną kokardą z płatków. Pod twardą skórka kryje się biały, delikatny, orzeźwiający miąższ podzielony na kilka segmentów. W smaku przypomina połączenie agrestu z ananasem i brzoskwinią.
Liczba płatków oznacza liczbę segmentów z jakich złożony jest miąższ.
Przygotowanie owocu jest stosunkowo proste. W tym celu należy obrać mangostan z zewnętrznej skórki. Następnie trzeba naciąć skórkę w połowie wysokości owocu i otworzyć go, otrzymując 2 połówki. Segmenty miąższu powinny znajdować się z jednej połowie.
Mangostana można spożywać samego, na surowo lub w przetworach takich jak galaretki, dżemy i kompoty. Jest doskonały do deserów lodowych i sorbetów. Należy go przechowywać w suchym i chłodnym miejscu nie dłużej niż kilka dni, ponieważ jest bardzo nietrwały.
Należy uważać na sok ze skórki, ponieważ silnie barwi.
Zobacz także: Galeria owoców egzotycznych
