Mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.
Zgodnie z art. 94 (3 ) § 3 pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia. Roszczenie o zadośćuczynienie nie jest uwarunkowane samym stosowaniem mobbingu, ale jego skutkami w postaci rozstroju zdrowia pracownika. Mówiąc inaczej zadośćuczynienie przysługuje nie za samo stosowanie mobbingu, ale za jego następstwa w postaci rozstroju zdrowia. Ciężar dowodu, że pracownik podlegał mobbingowi i że wskutek tego doznał rozstroju zdrowia, spoczywa na pracowniku.Stosowanie mobbingu może być również powodem rozwiązania przez pracownika umowy o pracę. Pracownik rozwiązując umowę na podstawie art. 94 (3 ) § 4 k.p. powinien wskazać na piśmie mobbing jako przyczynę swego oświadczenia woli (§ 5).
Rozwiązanie umowy w tym trybie upoważnia pracownika do dochodzenia odszkodowania, które nie może być niższe niż minimalne wynagrodzenie za pracę. Prawo dochodzenia odszkodowania przy rozwiązaniu umowy z powodu mobbingu zależy od woli pracownika i nie przysługuje mu automatycznie, z mocy prawa. Jeżeli pracownik rozwiązując umowę z powodu mobbingu, zażąda odszkodowania, to zgodnie z § 4 odszkodowanie nie może być niższe od minimalnego wynagrodzenia za pracę.
