W odzieżówce zatrudniłam się na 4 roku studiów. Uznałam, że chcę odciążyć rodziców i chociaż częściowo pokryć koszty swojego utrzymania w mieście akademickim. Najpierw pracowałam na pół etatu, głównie w weekendy i wieczorami. To miał być przejściowy etap, ale poczułam, że lubię tę pracę i zespół, który tworzymy z resztą personelu. Po obronie dyplomu postanowiłam zostać w sieciówce na pełen etat. Teraz tego żałuję.
Boję się wrócić do pracy przez pandemię koronawirusa
Ostatnie tygodnie spędziłam na przymusowym urlopie. Z powodu pandemii wszystkie galerie handlowe były zamknięte, więc większość pracowników sieci nie miała zajęcia. Część straciła zatrudnienie, na szczęście mi udało się przetrwać. Co prawda pensja została obcięta, ale lepsze takie pieniądze niż żadne. Ze spokojem czekałam na ponowne otwarcie galerii, liczyłam, że będzie miało miejsce dopiero w wakacje, kiedy sytuacja epidemiologiczna się unormuje.
Najwyraźniej jednak rząd ma w nosie nasze bezpieczeństwo. Liczba zachorowań wcale nie maleje, a oni już postanowili likwidować obostrzenia. To jakiś obłęd! Tydzień temu musiałam czekać godzinę w kolejce do sklepu spożywczego i nie mogłam iść do parku pobiegać, a dziś wszyscy mogą normalnie robić zakupy, zwiedzać muzea i chodzić do kościoła?
Szefostwo przygotowało dla nas długą listę zasad bezpieczeństwa na czas pandemii, ale czuję, że to nie wystarczy i któreś z nas na pewno się zarazi, a potem to już równia pochyła. Jestem pewna, że za kilkanaście dni rząd przyzna się do błędu, bo ludzie będą się masowo zakażać. Boję się, nie będę kłamać. Nie chcę mieć koronawirusa.
Nie chcę nosić maseczki w pracy
Nie tylko ja czuję się źle w związku z powrotem do pracy. W naszym zespole wszyscy czujemy się niepewnie. Nie dość, że uważamy, że zasady wprowadzone przez zarząd są za mało skuteczne, to jeszcze niewygodne i utrudniające pracę. Jeśli mam przez 8 godzin dusić się w maseczce i biegać do pokoju socjalnego co 5 minut, żeby myć ręce i dezynfekować się, to nie zdążę z żadnym z moich obowiązków.
Zwolniłabym się, ale w tej chwili znalezienie nowej pracy graniczy z cudem. Zwłaszcza bez doświadczenia innego niż w sprzedaży. Nie mogę zostać bez środków do życia, bo rodzicom też się teraz niezbyt powodzi. Nie wiem, co mam zrobić. Codziennie chodzić do pracy przerażona, czy jednak zaryzykować i poszukać czegoś zdalnego? Jeśli ta pandemia potrwa dłużej, to wszystko stracę.
Zobacz więcej wiadomości o koronawirusie:
Kiedy uczniowie wrócą do szkół? Oficjalne stanowisko rządu
Jak będą wyglądać wakacje podczas pandemii? Linie lotnicze zmieniają procedury
Zwolnienie z noszenia maseczek: kiedy i kto może się o nie ubiegać?
