Każda litera określa mocowanie obiektywu bądź też rozwiązania optyczne lub mechaniczne, mające wpływ na naszą pracę i jakość zdjęć. Litery te mają nam pomóc w sprawdzeniu czy dany obiektyw będzie współpracował z naszym korpusem. Wbrew pozorom nie jest to tak oczywiste bo pomimo jednego systemu istnieją drobne różnice, które najbardziej odczują posiadacze amatorskich lustrzanek. Choć optyka Nikona ma długą historię to w praktyce tylko posiadacze profesjonalnych modeli mogą używać optyki sprzed 40 lat. Firma chcąc sprzedawać produkowane obecnie szkła zgodnie z logiką ogranicza funkcjonalność starych modeli.
Obiektywy Nikona oznaczane są skrótami literowymi z języka angielskiego. Niektóre oznaczają rodaj bagnetu, inne zastosowaną optykę czy silnik autofocusa. Japoński producent wypuszczając kolejne wersje obiektywów często zamienia miejscami te oznaczenia tak, że ciężko w pierwszej chwili połapać się z jakim szkłem mamy do czynienia.
AI, AI-S, AF, AF-I, AF-S
Oznaczenia zaczynające się na literę A są o tyle ważne, że obiektyw bez tej litery przeznaczony jest do aparatów bez sterowania ustawieniem przysłony. Oznacza to, że założenie takiego aparatu na nowy korpus może spowodować uszkodzenie zaczepów. AI i AI-S działają w pełni na korpusach serii D2 i D200, modele amatorskie muszą obejść się bez pomiaru ekspozycji. Modele oznaczone jako AF, AF-I oraz AF-S współpracują poprawnie z wszystkimi korpusami wypuszczonymi w ciągu ostatnich 10 lat. Niechlubnym wyjątkiem jest model D40 który nie posiada własnego silnika autofocusa i nie współpracuje ze szkłami typu AF.
E - Nikon Lens Series E. Te obiektywy mają mocowanie identyczne z AI-S, Pierwsze plastikowe obiektywy w historii Nikona.
Czytaj: Jak wybrać dobry kompakt?
ED – ten symbol oznacza, że soczewki zrobione zostały ze szkła o niskiej dyspersji.
DX – tak oznaczone obiektywy stworzone zostały na potrzeby lustrzanek cyfrowych z matrycą APS-C, z tego powodu nie nadają się jako szkła do aparatów pełno klatkowych.
G – obiektyw typu G nie posiada pierścienia przysłon, przeznaczony jest więc do współczesnych korpusów gdzie wielkość otworu względnego możemy ustawiać z poziomu aparatu. W starszych modelach będą działać lecz poprawnie zadziałają tylko w trybie automatycznym.
VR – optyczny stabilizator drgań, współpracuje on tylko z modelami od Nikona F80 w górę.
IF – ważne oznaczenie dla wszystkich stosujących telekonwertery. IF to obiektyw w którym za ostrzenie odpowiadają soczewki wewnętrzne (środkowe). Obiektyw dzięki temu jest bardziej szczelny gdyż nie rozwija się podczas gdy ustawiamy ostrość.
IX – przeznaczony do współpracy tylko z modelami z serii Pronea.
PC – specjalistyczne obiektywy z regulowaną osią optyczną pozwalającą na korektę perspektywy.
RF – w ten sposób oznacza się obiektywy gdzie za ostrzenie odpowiedzialna jest tylna grupa soczewek, są one szczelne lecz mogą powodować problem z podłączaniem telekonwerterów.
SIC – nowa generacja powłok antyrefleksyjnych instalowanych zazwyczaj w długich zoomach dla zapewnienia ochrony przed niekontrolowanym odbijaniem się światła wewnątrz obiektywu ( im więcej soczewek tym większe prawdopodobieństwo zaistnienia takiej sytuacji).
Sprawdź: Jak wyostrzyć fotografię
SWM - oznaczenie super cichego i precyzyjnego silnika poruszającego autofocusem, montowany zazwyczaj w droższych modelach.
Medical – obiektwy starego typu przeznaczone do makrofotografii. Wyróżniały się tym, że wszystkie parametry można było za pomocą pierścieni ustawić na powierzchni obiektywu.
UV – obiektyw zaprojektowany do fotografii w ultrafiolecie
N – tym symbolem oznacza się obecnie obiektywy wyposażone w cienką antyodblaskową powłokę.
